دگزامتازون

دگزامتازون ماده فعال تولید شده مصنوعی است و متعلق به گروه گلوكوكورتيكوئيدها. در بدن انسان ، طبیعی است گلوكوكورتيكوئيدها (هورمون) در قشر آدرنال تولید می شوند و کارهای مختلف نظارتی را انجام می دهند. گلوکوکورتیکوئید دگزامتازون مصنوعی دارای اثر مهاری بر التهاب و سیستم ایمنی بدن.

در مقایسه با هورمون تولید شده در غده فوق کلیوی، اثر آن با ضریب 25 افزایش می یابد. مصرف دگزامتازون به طور کلی تأثیر مهمی بر میزان تولید قشر آدرنال دارد. این بدان معنی است که هر چه غلظت دگزامتازون در ارگانیسم بیشتر باشد ، سنتز گلوکوکورتیکوئید در سلولهای قشر آدرنال کاهش می یابد. این تعامل می تواند به طور موثر در تشخیص پزشکی استفاده شود.

زمینه های برنامه

دگزامتازون طیف گسترده ای از عملکردها را در ارگانیسم انسان انجام می دهد و بنابراین می تواند به روش های مختلفی مورد استفاده قرار گیرد:

  • از یک طرف اثر ضد التهابی دارد ، اما از طرف دیگر اثر مهاری مهمی بر روی دارد سیستم ایمنی بدن. - علاوه بر این ، ماده فعال دگزامتازون قادر به ایجاد ثبات در دیواره های سلولی و کاهش علائم واکنش های آلرژیک. - بعلاوه ، دگزامتازون بر روی آن اثر تسکین دهنده ای دارد مشکلات دستگاه گوارش مانند تهوع و استفراغ.
  • این برای درمان حاد حوادث ناشی از استفاده می شود استنشاق از گازهای سمی ، گازها یا دود و تجمع حاصل از آن آب در ریه ها (ادم سمی). - همچنین می تواند برای درمان احتباس آب در روده استفاده شود مغز (ادم مغز) از ماده فعال نیز می توان برای جبران کمبود هورمون (کورتیزول) در ارگانیسم استفاده کرد. - در موارد واکنش های آلرژیک شدید و یا حمله آسم طولانی مدت ، تجویز دگزامتازون می تواند موفقیت درمانی قابل توجهی کسب کند. - با این حال ، مهمترین زمینه کاربرد پزشکی ، حذف یا تشخیص سندرم کوشینگ با استفاده از آزمایش مهار دگزامتازون (یا تست سرکوب دگزامتازون) است.

عملکرد دگزامتازون

دگزامتازون ماده فعال از گروه کورتیکواستروئیدها یا گلوكوكورتيكوئيدهاکه شناخته شده ترین نماینده را نیز شامل می شود کورتیزون. دگزامتازون دارای اثرات ضد التهابی و سرکوب کننده سیستم ایمنی است ، یعنی سرکوب می کند سیستم ایمنی بدن. دگزامتازون یک گلوکوکورتیکوئید بسیار قوی است و قدرت آن 30 برابر است کورتیزون.

این برای درمان بیماری های مختلف استفاده می شود: در ادم مغزی همراه با افزایش خطرناک فشار داخل جمجمه ، به عنوان مثال ، مغز تومور در بیماری های شدید پوستی با عفونت های پوستی گسترده مانند اریترودرما. در برخی از بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس اریتماتوز یا در حملات حاد واسکولیت بر کل بدن تأثیر می گذارد.

In روماتیسم با دوره های شدید تلفظ شده. علاوه بر این ، در برخی ریه بیماری هایی مانند حمله شدید آسم. با این حال ، در عمل بالینی روزانه ، پردنیزولون بطور قابل توجهی بیشتر از دگزامتازون استفاده می شود - به استثنای مغز ورم

مقدار مصرف

دوز مصرفی را نمی توان به صورت یکجا داد زیرا این امر به نشانگر بستگی دارد. بسته به تصویر بالینی ، دگزامتازون می تواند به صورت خوراکی یا وریدی (از طریق دسترسی وریدی) تجویز شود. به عنوان مثال ، برای بیماری های پوستی ، اغلب به صورت قرص مصرف می شود. در اینجا دوز روزانه معمولاً بین 8 تا 40 میلی گرم است ، در موارد جداگانه حداکثر 100 میلی گرم تجویز می شود. دوز مصرفی باید توسط پزشک معالج تعیین شود و می تواند بسیار متفاوت باشد.