دوره و پیش آگهی
دوره مزمن آرتروز در طول سال گسترش می یابد و در زمان تشخیص نمی توان پیش بینی کرد. در بیشتر موارد (50-70٪) ، مزمن آرتروز فقط با بهبودهای جزئی جزئی به تدریج پیشرفت می کند. بهبود کامل به معنای از دست دادن کامل علائم بیماری است.
بهبود جزئی به این معنی است که بیشتر علائم از بین رفته است. تقریباً 15-30٪ با بهبودی کامل جزئی و کوتاه مدت تکرار می شوند. کمتر از 10٪ اپیزودهای نامنظم با بهبود کامل کامل است.
بهبودی کامل زمانی است که احساس بیماری به طور کلی وجود نداشته باشد درد مفاصل، بدون تورم ، بدون حساسیت به فشار مفاصل برای بیش از دو ماه و سفتی صبحگاهی مفاصل حداکثر 15 دقیقه طول می کشد. در مورد بهبودی نسبی ، معیارهای بهبودی کامل برآورده نمی شوند ، اما بهبود چشمگیری در علائم رخ داده است. در مقابل این ، به اصطلاح روماتیسم - رانش بدتر شدن علائم است.
گرم شدن بیش از حد و تورم دردناک معمولاً چندین مفاصل رخ می دهد علائم عمومی مانند خستگی، خستگی ، از دست دادن اشتها و لرز اتفاق می افتد. سفتی صبحگاهی از مفاصل طولانی است
با هر حمله روماتیسمی ، عملکرد مفاصل مربوطه خراب می شود. در پنج سال اول بیماری ارتباطی بین فعالیت التهابی و از دست دادن عملکرد وجود دارد. در روند بعدی بیماری ، عملکرد کمتر تحت تأثیر فعالیت التهابی قرار می گیرد. در سال 1991 ، کالج روماتولوژی آمریکا (ACR) معیارهای طبقه بندی زیر را برای ارزیابی عملکرد تعیین کرد:
- مرحله 1: فعالیتهای زندگی روزمره را می توان بدون محدودیت انجام داد
- مرحله 2: خودکفایی و فعالیتهای حرفه ای بلامانع است ، فعالیتهای اوقات فراغت فقط به میزان محدودی امکان پذیر است
- مرحله 3: فعالیت های حرفه ای و اوقات فراغت محدود است ، خودکفایی هنوز بدون محدودیت امکان پذیر است
- مرحله 4: همه فعالیت ها محدود شده است.
