کوردارکس

مترادف

ماده فعال: آمیودارون

معرفی

به گفته وان ویلیامز ، Cordarex® به گروه طبقه بندی می شود - III - ضد دزدی (پتاسیم مسدود کننده های کانال) و برای استفاده می شود آریتمی قلبی. عملکرد الکتریکی قلب در ایجاد می شود گره سینوسی (در دهلیزها واقع شده است) با باز و بسته شدن کانالهای خاصی بر روی سلولهای قلب (قلب) برای یونها سدیم, پتاسیم و کلسیم در زمان های خاص اول ، سدیم کانالها باز می شوند و سلول دپلاریز می شود.

این به دنبال هجوم کلسیم (فاز فلات). پس یک پتاسیم جریان خارجی باعث پس زدن تحریک الکتریکی (repolarisation) می شود. پس از رگرسیون کامل ، سلول می تواند دوباره هیجان زده شود. در هنگام برگشت تحریک ، سلولها تحریک پذیر نیستند و یا تحریک آنها برای مدتی دشوارتر است (فاز نسوز مطلق و نسبی). ماده فعال آمیودارون موجود در Cordarex® به طور عمده کانال های پتاسیم را در داخل مسدود می کند قلب سلول.

حالت عملیات

محل اصلی عملکرد Cordarex® سلولهای موجود در دهلیزها هستند که مسئول تشکیل و انتقال فعالیت الکتریکی هستند. با مهار جریان بیرونی پتاسیم ، رگرسیون تحریک به تعویق می افتد. تحریک جدید فقط بعداً شروع می شود (مرحله نسوز طولانی).

علاوه بر کانال های پتاسیم ، سدیم و کلسیم کانال ها نیز مسدود شده اند. این بدان معناست که تحریک جدید نیز بیشتر طول می کشد (کاهش دپولاریزاسیون کندتر). نتیجه کندتر است قلب نرخ. علاوه بر این ، انتقال فعالیت الکتریکی (به گره AV) کاهش می یابد.

کاربرد

Cordarex® یک داروی بسیار موثر است. این دارو زمانی استفاده می شود که دیگر ضد آریتمی ها (اختلالات ریتم قلب مدیتیشن) دیگر م effectiveثر نباشند یا قابل استفاده باشند. برای درمان آریتمی های شدید بطنی (دیس ریتمی های بطنی) و اختلالات ریتم شبانه روزی استفاده می شود. استفاده از آن در مقاومت در برابر درمان اهمیت فزاینده ای پیدا می کند شکاف دهلیزی or فیبریلاسیون دهلیزی. با محدودیت ها ، از این دارو می توان در موارد نارسایی قلبی نیز استفاده کرد.

فارماکوکینتیک

Cordarex معمولاً به صورت قرص تجویز می شود. در برخی موارد ، ممکن است تجویز از طریق تزریق نشان داده شود. از آنجا که محلول آن در آب نسبتاً ضعیف است ، به آن متصل می شود پروتئین ها در خون از طریق آن حمل می شود.

آمیودارون در سلول ها جمع می شود به همین دلیل ، میزان تخریب آن بسیار طولانی است (نیمه عمر حذف تا 100 روز). علیرغم کارایی بالای ماده فعال آمیودارون، دارو باید فقط در صورت عدم موفقیت سایر گزینه های درمانی به دلیل عوارض جانبی نسبتاً مکرر و شدید ، به ویژه در طول درمان طولانی مدت ، استفاده شود.

درمان با دوزهای بالا (600 - 1000 میلی گرم در روز) طی هشت تا ده روز شروع می شود. به دنبال آن دوز نگهدارنده 100 - 200 میلی گرم در روز است. پس از پنج روز ، یک استراحت دو روزه درج می شود.

در درمان حاد ، تزریق درمانی نیز می تواند آغاز شود. بررسی های ثابت ECG اجباری است. آمیودارون (Cordarex) می تواند با چربی ها (فسفولیپیدها) تداخل کرده و کمپلکس ایجاد کند.

اینها سپس به عنوان مثال در واریز می شوند قرنیه چشم و بینایی را کاهش می دهد. رسوبات دیگر اغلب در ریه ها (فیبروز ریوی) یا کبد (فیبروز کبدی). دریچه های قلب همچنین می تواند تحت تأثیر قرار گیرد.

پوست می تواند با افزایش حساسیت به نور واکنش نشان دهد. قبل از شروع و در طول درمان ، عملکرد غده تیروئید باید کاملا بررسی شود ید اتمهای موجود در Cordarex® یا ماده فعال آمیودارون می توانند منجر به اختلال عملکرد تیروئید شوند. عملکردهای کم و بیش از حد مشاهده می شود. همچنین باید توجه داشت که همه داروهای ضد آریتمی می توانند خود باعث تحریک شوند آریتمی قلبی (پرواریتموژنیک).