آیا می توان پارز را به طور کامل از بین برد؟
در اصل ، پارزی پرونئال پیش آگهی خوبی دارد ، به عنوان مثال ، همچنین می تواند خود به خود برطرف شود. با این حال ، علل پارز پروونئال و در نتیجه میزان اختلال در عصب تعیین کننده است: به عنوان مثال اگر عصب کاملاً پاره شود ، پارز پروونئال معمولاً دائمی است. اگر یک بیماری زمینه ای مانند تومور مسئول پارز پروونئال باشد ، پس از برداشتن تومور می تواند به طور کامل ناپدید شود.
گزینه های درمانی جایگزین
در مورد پارز پروونئال ، نوارها می توانند از بلند شدن پا حمایت کنند. برای انجام این کار ، دو نوار موازی نوار از لبه خارجی پا (درست زیر انگشت کوچک) به صورت مورب از پشت پا به سمت داخلی گیر کرده اند مچ پا. از آتل های به اصطلاح Peroneues نیز می توان استفاده کرد - اینها نه تنها بلند کردن پا را آسان می کنند بلکه به صورت مکانیکی از فرو رفتن نوک پا جلوگیری می کنند. روش دیگر ، تحریک الکتریکی عملکردی با سیستم بالابر پا متحرک مناسب است. هر سه روش الگوی راه رفتن و ایمنی راه رفتن را بهبود می بخشد.
پارزی پرونئال چیست؟
La پا عصب "Nervus peroneues communis" از عصب سیاتیک در منطقه ران. از آنجا از زانو به پا می رسد. عصب از دو قسمت تشکیل شده است ، عصب فیبولای سطحی (= سطحی عصب پرونئال) و عصب فیبولای عمیق (= عصب پرونئال عمیق).
هر دو قسمت با هم امکان بلند شدن پا (= کشش پشتی) و لبه جانبی خارجی پا (= را فراهم می کنند)تلفظ) ، و همچنین کشش انگشتان پا. اگر یک یا حتی هر دو قسمت عصب آسیب دیده باشد ، به این حالت پارز پرونئال می گویند. سپس عضلاتی که از طریق این عصب تأمین می شوند ، فلج می شوند.
اگر قسمت عمیق تحت تأثیر قرار گیرد ، کشش روند پایین تر پا آشفته است: بیماران دیگر نمی توانند پای خود را بلند کنند. پای نوک تیز تشکیل می شود. فرد مبتلا باید با هر مرحله زانوی خود را به صورت غیر عادی بالا ببرد تا انگشتان پای او روی زمین نکشند.
با این حال ، اگر قسمت سطحی پا تحت تأثیر قرار گیرد ، دیگر نمی توان لبه جانبی پا را بلند کرد. این امر چرخش پا به سمت داخل را مختل می کند. اگر هر دو قسمت تحت تأثیر قرار گیرند ، علائم به صورت ترکیبی بروز می کند. در هر سه مورد ، اختلالات حساسیت نیز ممکن است رخ دهد.
تمام مقالات این مجموعه:
