سوزش دهان سندرم (BMS) - به طور عامیانه نامیده می شود سوزش دهان و زبان سندرم - (مترادف: گلوسالژی ، گلوسودینیا ، گلوسوپیروز ؛ استوماتوپیروز ؛ ICD-10-GM K14.6: گلوسودیستروفی) با عدم حساسیت زبان یا شفاهی مخاط، از جمله لب ها همچنین شامل ناراحتی مانند خارش یا مورمور شدن در ناحیه کشش است دهان.
سوزش دهان سندرم دهانی صورت محسوب می شود درد سندرم.
هیچ تغییری در زبان یا شفاهی مخاط در سندرم سوزش دهان قابل شناسایی است ، زیرا این اصطلاح منحصراً به فرم ایدیوپاتیک اشاره دارد. بیماری های ذکر شده تحت تشخیص افتراقی باید قبل از تشخیص سندرم سوزش دهان رد شوند. اگر بیماری به عنوان علت سوزش دهان وجود داشته باشد ، به عنوان BMS ثانویه شناخته می شود. قبل از تشخیص BMS اولیه - سندرم سوزش دهان واقعی - BMS ثانویه همیشه باید منتفی باشد.
BMS اولیه ، که با سوزاندن و درد از مخاط، معمولاً بیش از 4 تا 6 ماه ادامه دارد و تقریباً روزانه اتفاق می افتد.
نسبت جنسیت: زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می گیرند (3.5-13: 1).
اوج فراوانی: این بیماری عمدتا بین سالهای 45 و 50 زندگی است.
شیوع (فراوانی بیماری) حدود 5٪ (در آلمان) است. در سراسر جهان 0.7-15
سیر و پیش آگهی: سندرم سوزش دهان می تواند به عنوان یک علامت همراه بیماری های عمومی یا همچنین در صورت تغییر در مخاط دهان ایجاد شود. احساس سوزش معمولاً در دو سوم قدامی زبان ، در قسمت قدامی کام سخت و در لبهای پایین احساس می شود. با پیشرفت روز ، ناراحتی معمولاً بیشتر می شود. در طول غذا خوردن ، احساسات بهبود می یابد. اغلب اختلالات موازی وجود دارد طعم احساس و همچنین ترشح بزاق.
بیماری های همراه (بیماری های همزمان): بیشتر بیماران مبتلا به BMS نیز دارای اختلالات روانشناختی یا روانپزشکی هستند (اضطراب ، افسردگی).
