حمله آسم: علائم و کمک های اولیه

بررسی اجمالی: حمله آسم

  • در صورت حمله آسم چه باید کرد؟ کمک های اولیه: بیمار را آرام کنید و او را در وضعیتی قرار دهید که بتواند به راحتی نفس بکشد (معمولاً بالاتنه کمی به جلو خم شده است). احتمالاً فرد مبتلا را تشویق کنید تا تکنیک‌های تنفسی خاصی را انجام دهد، داروی آسم بدهد یا به بیمار در استفاده از دارو کمک کند.
  • علائم حمله آسم: تنگی نفس حاد، سرفه، احساس سفتی در قفسه سینه، اضطراب و بیقراری، ضربان قلب سریع، در موارد شدید کمبود اکسیژن (مثلاً با تغییر رنگ لب‌های مایل به آبی قابل تشخیص است).
  • چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟ در حملات شدید آسم، زیرا ممکن است عوارض تهدید کننده زندگی رخ دهد.

توجه

  • اگر بیمار اسپری آسم خود را حمل می کند و برای مصرف آن به کمک شما نیاز دارد: هر بار فقط یک بار از اسپری استنشاقی بزنید، چند دقیقه قبل از ضربه بعدی صبر کنید.
  • حملات آسم می توانند در هر زمانی حتی پس از یک دوره (طولانی تر) بدون علائم عود کنند.

حمله آسم: چه باید کرد؟

در صورت حمله آسم، باید به سرعت کمک های اولیه را ارائه دهید تا از اکسیژن رسانی به فرد مبتلا اطمینان حاصل کنید. این کاری است که باید انجام دهید:

  • آرامش: اضطراب می تواند تنگی نفس را افزایش دهد. بنابراین، حتما به بیمار اطمینان دهید.
  • پنجره و لباس: اگرچه اغلب فقط اثر روانی دارد، پنجره ای را باز کنید تا سیگنال تامین هوای بهتری داشته باشید. علاوه بر این، لباس های منقبض کننده را گشاد کنید.
  • تکنیک‌های تنفس: اغلب، بیماران آسمی تکنیک‌های تنفسی خاصی را یاد گرفته‌اند که به آنها کمک می‌کند در هنگام تنگی نفس بهتر نفس بکشند، مانند ترمز لب (قرار دادن لب‌ها در هنگام بازدم به‌طوری که هوا با صدایی خفیف خارج شود). به این ترتیب بیمار باید آهسته تر و طولانی تر بازدم کند. سعی کنید او را وادار کنید تا با وجود اضطراب از تکنیک های تنفسی آموخته شده استفاده کند.
  • دارو: در صورت لزوم به بیمار کمک کنید تا از داروهای اورژانسی خود (مثلاً اسپری استنشاقی) استفاده کند.
  • خدمات آمبولانس: در صورت حمله شدید آسم (دیگر امکان گفتار عادی وجود ندارد، تنفس کم عمق، رنگ آبی لب ها و ناخن ها و ...) باید در اسرع وقت با آمبولانس تماس بگیرید!

حمله آسم: علائم و خطرات

به همان اندازه که علائمی مانند تنفس دشوار و تنگی قفسه سینه ممکن است احساس شود، حمله حاد آسم معمولاً خود به خود فروکش می کند. با این حال، می تواند بدتر شود و با علائمی مانند:

  • تنگی نفس شدید
  • تنفس سریع اما کم عمق
  • قلب مسابقه ای
  • تغییر رنگ مایل به آبی لب ها و ناخن ها
  • خارشک
  • ناتوانی در گفتن جملات طولانی تر
  • اختلالات هوشیاری مانند گیجی یا حتی بیهوشی

اگر چنین علائمی از حمله شدید آسم را تجربه کردید، باید فوراً با اورژانس تماس بگیرید!

یک عارضه تهدید کننده زندگی، وضعیت آسم است. این یک حمله آسم بسیار شدید است که با وجود استفاده از داروهای معمول (مانند کورتیزون، سمپاتومیمتیک های بتا-2) نمی توان آن را متوقف کرد و بیش از 24 ساعت طول می کشد. تبادل گاز در ریه ها ممکن است از کار بیفتد و در نهایت منجر به از دست دادن هوشیاری و نارسایی تنفسی شود.

حمله آسم: چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

حمله آسم: درمان توسط پزشک

پزشک (پزشک اورژانس) داروهای ضروری آسم را به بیمار تجویز می کند - مواد فعالی مانند داروهایی که خود بیمار به عنوان داروهای اورژانسی استفاده می کند. اینها برای مثال، سمپاتومیمتیک های بتا برای استنشاق یا انفوزیون هستند. آنها باعث آرامش و گشاد شدن مجاری تنفسی می شوند.

همچنین "کورتیزون" مهم است که به صورت قرص یا تزریقی تجویز می شود. واکنش التهابی در لوله های برونش را مهار می کند.

در صورت لزوم، بیمار از طریق لوله بینی نیز اکسیژن دریافت می کند.

در صورت حمله بسیار شدید آسم، بیماران باید فوراً در بخش مراقبت‌های ویژه درمان شوند.

پیشگیری از حمله آسم

کارهایی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به حمله آسم انجام دهید:

  • اجتناب از محرک ها: در صورت امکان، باید از محرک های شناخته شده حمله آسم مانند هوای سرد، گرد و غبار خانه، استرس، برخی غذاها اجتناب کنید.
  • ورزش: ورزش منظم با شدت مناسب می تواند دفعات و شدت حملات آسم را کاهش دهد. ورزش های استقامتی مانند شنا بهترین گزینه هستند. هنگام ورزش بیش از حد به خود فشار نیاورید و ابتدا با تمرینات سبک شروع کنید. در هوای خیلی سرد یا خیلی خشک، در فضای باز زمانی که سطح اوزون یا گرده ها بالاست یا بدون گرم کردن ورزش نکنید. همیشه هنگام ورزش داروهای اورژانسی خود را همراه داشته باشید.

همچنین شرکت در یک برنامه آموزشی ویژه (برنامه مدیریت بیماری، DMP) برای مبتلایان به آسم منطقی است. در آنجا چیزهای مهمی در مورد آسم خواهید آموخت و نکاتی در مورد چگونگی مدیریت بهتر بیماری مزمن دریافت خواهید کرد. برای مثال، می‌توانید تکنیک‌های تنفسی را بیاموزید تا به شما کمک کند در طول حمله آسم راحت‌تر نفس بکشید.