کلانژیت باکتریایی - به طور عامیانه باکتری نامیده می شود صفرا التهاب مجاری - (مترادف: کولانژیت حاد ، کولانژیت باکتریایی ؛ کولانژیت ؛ کولانژیت باکتری چرکی ؛ مجرای صفراوی التهاب کولانژیت عفونی ؛ ICD-10-GM K83.0: کولانژیت) التهاب خارج کبدی و داخل کبدی (واقع در خارج و داخل کبد) صفرا مجاری ناشی از باکتری، ناشی از انسداد در خروج از صفرا.
این بیماری بیشتر به دلیل اشرشیا کلی (گرم منفی) ، کلبسیلا (گرم منفی) ، Enterobacter ssp ایجاد می شود. (گرم منفی) ، Enterococcus ssp. (گرم مثبت) و بی هوازی ها مانند باکتریوئیدها ، کلستریدیا ، در موارد نادر نیز توسط گونه های پروتئوس ، استرپتوکوک، سودوموناس ، استافیلوکوک. در بیشتر موارد ، اینها عفونت های مختلط با چندین مورد هستند میکروب ها.
نسبت جنسیت: زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می گیرند.
اوج فراوانی: این بیماری عمدتا پس از 40 سالگی رخ می دهد.
علت اصلی کولانژیت باکتریایی ، کوللیتیازیس (بیماری سنگ صفراوی) در نظر گرفته می شود. سنگ کلیه مانع از تخلیه صفرا شده و استعمار را گسترش می دهد باکتری در مجاری صفراوی. شیوع کولیتیازیس در زنان 15٪ و در مردان 7.5٪ است (در آلمان).
دوره و پیش آگهی: این بیماری با از بین بردن انسداد خروجی و آنتی بیوتیک به راحتی قابل درمان است درمان. کلانژیت باکتریایی می تواند خفیف باشد ، اما همچنین می تواند سرحال باشد. اگر بیماری به مدت طولانی ادامه یابد ، می تواند مزمن شود. در صورت عدم درمان ، بیماری روند تهدید کننده زندگی را طی می کند. کلانژیت باکتریایی می تواند عود کند ، به خصوص اگر مجاری صفراوی در اثر فرآیندهای التهابی آسیب ببینند. علل آناتومیک نیز تمایل به عود را افزایش می دهد.
مرگ و میر (تعداد مرگ و میرها در یک دوره معین ، بر اساس تعداد جمعیت مورد نظر) 3 تا 11 درصد با فشار فشرده سازی مداخلات مجاری صفراوی و آنتی بیوتیک است درمان. در صورت اختلال در عملکرد کلیه ، ترومبوسیتوپنی (<100,000 / μl / کاهش تعداد پلاکت) ، یا کبد سیروز (آسیب برگشت ناپذیر به کبد و بازسازی مشخص بافت کبدی) وجود دارد ، خطر مرگ و میر افزایش می یابد.
