نحوه تشخیص غریبه ها
تشخیص "غریبه" فقط از طریق مشاهده دقیق و تجزیه و تحلیل رفتار کودک امکان پذیر است. اگر کودکان ناگهان نسبت به شخصی که وارد اتاق می شود یا در مجاورت کودک قرار می گیرد و می خواهد برای محافظت در پشت پاهای مادر پنهان شود یا می خواهد او را در آغوش بگیرد ، با اضطراب واکنش نشان می دهد ، مطمئناً این یک کودک است که یک غریبه است . شخصی که این مسئله را تحریک می کند لزوماً نباید غریبه باشد ، همچنین پدربزرگ و مادربزرگ یا دوستان می توانند باشند.
از سنین مناسب به بعد ، کودکان همان تغییر ناگهانی رفتار را نسبت به افراد خاصی نشان می دهند. به محض اینکه عجیب و غریب از سن مناسب شروع می شود ، به عنوان مثال از ماه 8 زندگی ، والدین مبتلا می توانند کاملاً از غریبه بودن فرزندشان اطمینان داشته باشند. برای تشخیص مرحله غریبگی در کودکان ، مراجعه به پزشک با تجهیزات تشخیصی ضروری نیست. اغلب توصیه می شود از مادر یا والدین دوست خود در مورد چگونگی ارزیابی رفتار غریبه جدید کودک مشاوره بگیرید.
علائم مرتبط
اول از همه باید گفت که غریبه ها کاملا طبیعی هستند و بخشی از رشد رفتار اجتماعی هستند. در بیشتر موارد ، درمان عجیب و غریب کودکان لازم نیست ، زیرا این الگوی رفتاری پس از گذشت یک سنین خاص از کودکان ، به خودی خود کنار گذاشته می شود. با این وجود ، می توان به شیوه ای حمایتی با غریبه ها مقابله کرد و به از بین بردن ترس کودکان کمک کرد.
اول از همه ، مهم است که فرد مورد اعتماد کودک حاضر ، عجیب بودن را تشخیص دهد تا بتواند واکنش کافی نشان دهد. به این ترتیب کودک و غریب بودن او باید جدی گرفته شود. این بدان معناست که شما به عنوان یک محرم باید از حمایتی که کودک در آن لحظه از شما انتظار دارد ، برخوردار شوید.
تلاش برای وادار كردن كودك به مقابله با شرایط و جستجوی رویارویی با غریبه ، نتیجه مثبتی ندارد. درک و رفتار بیمار و همچنین تأمین امنیت ضروری است. با این وجود ، فرد مورد اعتماد نباید هیچ رفتار اجتنابی را تحریک کند.
اگر کودک شروع به غریبه شدن کند ، این حق اوست. با این حال ، فرد مورد اعتماد می تواند از راه دور با غریبه فرضی ارتباط برقرار کند. به این ترتیب ، شخص ثالث مورد اعتماد ، بدون درگیر كردن فعال كودك ، به او می گوید كه فرد غریبه خطری برای او ندارد.
پرستار کودکانی که کودک با رفتارهای عجیب و غریب به آنها واکنش نشان می دهد نباید بلافاصله به خانه فرستاده شوند. نه ، توصیه می شود که کودک پرستار جدید را برای مدت زمان طولانی تری در محیط کودک بگذارید. در حضور کودک با او صحبت کنید و او را فعالانه درگیر کارهایی مانند تغذیه ، تعویض پوشک و بازی با او و کودک کنید. به این ترتیب کودک می آموزد که سریعتر از رفتارهای عجیب و غریب اولیه خود خلاص شود.
