پیامدهای اجتماعی
در سن بهینه بیولوژیکی برای بارداری - بین 20 تا 25 سال - زنان متوسط در یک کشور صنعتی غربی به طور کلی بیشتر در حال تحصیل یا در ابتدای کار خود هستند تا ازدواج یا شراکت نامشروع. بنابراین، تنها در موارد فردی، مادری عمدی رخ می دهد. انتظار می رود زن رهایی یافته در زمینه تحصیل و پیشرفت شغلی با همسرش همسان باشد.
علاوه بر این، فقدان انجمن‌های خانواده گسترده و حمایت اجتماعی و دولتی کافی برای مراقبت از کودکان در آلمان به این معنی است که فعالیت‌های خانوادگی و حرفه‌ای هر دو والدین نمی‌توانند بدون مشکل در کنار هم زندگی کنند. بسیاری از زوج‌ها فقط «در آخرین لحظه» تصمیم می‌گیرند که خانواده تشکیل دهند، که اغلب از نظر تعداد بسیار ناچیز است. بدون شک امکان انجماد تخمک به فرد زن در تنظیم خانواده آزادی بیشتری می دهد، به طوری که می توان تأسیس یا گسترش خانواده را فراتر از مرحله باروری طبیعی به تعویق انداخت.
مشکل آفرین است که وجود این امکان (مخصوصاً اگر هزینه ها را کارفرما پوشش دهد) همچنین این امکان را فراهم می کند که انتظارات جامعه از زن واقعاً از این گزینه استفاده کند، مثلاً خود را وقف کند. شغلی در «بهترین» سال‌های زندگی‌اش و نه تشکیل خانواده. به نظر می رسد که سازگاری کار و خانواده در سن 40 سالگی یا حتی 50 سالگی بسیار مشکوک به نظر می رسد. اما از دیدگاه پزشکی، به تعویق انداختن تشکیل خانواده به سن بازنشستگی یا بازنشستگی اکیداً منع می شود. . والدین جوان‌تر معمولاً نسبت به سالمندان «اسپری» برای غلبه بر موانع تربیت و آموزش کودکان مجهزتر هستند.
باید دید که وجود امکان انجماد سلول تخمک انسان به منظور تولیدمثل مصنوعی و تأخیری از نظر اخلاقی تا چه حد مطلوب است و تا چه اندازه اعمال این گزینه از نظر اجتماعی منطقی است. به طور خلاصه، فقط می توان گفت که روش انجماد از مرحله آزمایشی در فناوری پزشکی خارج شده است و به طور معمول امکان پذیر است، اما بدون خطر نیست. از سوی دیگر، از نظر بیولوژیکی، طبیعی است بارداری در سن 20 تا 25 سالگی (به استثنای موارد استثنایی مانند سرطان) همیشه با استفاده از اقدامات پزشکی باروری نسبت به زایمان دیررس ارجحیت دارد.
تمام مقالات این مجموعه:
