پراواستاتین

محصولات

پرواواستاتین به صورت قرص به صورت تجاری در دسترس است (سلیپران ، ژنریک). از سال 1990 در بسیاری از کشورها تصویب شده است.

ساختار و خواص

پراواستاتین (C₂₃H₃₆O₇، M_r = 424.5 گرم در مول) در وجود دارد داروهای به عنوان پراواستاتین سدیم، یک سفید تا سفید مایل به زرد پودر یا پودر کریستالی که به راحتی در آن حل می شود آب. برخلاف دیگر ، این یک پیش دارو نیست استاتین ها.

اثرات

پراواستاتین (ATC C10AA03) دارای خاصیت کاهش دهنده چربی است. پایین می آورد LDL و تری گلیسیرید و افزایش می یابد HDL. اثرات آن به دلیل مهار آنزیم HMG-CoA ردوکتاز و مهار تشکیل آن است کلسترول. این علاوه بر این دارای اثرات پلیوتروپیک است.

موارد مصرف

برای درمان دیس لیپیدمی (اولیه هایپرکلسترولمی، ترکیب شده هایپرلیپیدمی) ، پیشگیری ثانویه از بیماری های قلبی عروقی و کرونر شریان بیماری در هایپرکلسترولمی.

مقدار مصرف

با توجه به SmPC. قرص معمولاً در عصر ، جدا از وعده های غذایی مصرف می شوند. روزانه معمول مقدار بین 10 تا 40 میلی گرم است.

موارد منع مصرف

حساس بودن
بیماری کبدی فعال
آنزیم های افزایش یافته کبدی غیر تصفیه شده
کلستاز
بارداری و شیردهی

اقدامات احتیاطی کامل را می توان در برچسب دارو مشاهده کرد.

تداخلات

پراواستاتین ، بر خلاف دیگر استاتین ها، ارتباط کمی با CYP450 دارد و بنابراین پتانسیل تعامل کمتری دارد. دارو-دارو فعل و انفعالات با سیکلسپورین ، رزینهای تبادل یونی ، ماکرولیدها، فیبراتها و آزول ضد قارچ.

عوارض جانبی

متداول ترین حالت ممکن عوارض جانبی شامل اسکلت عضلانی درد, تهوع, استفراغ, اسهال، عفونتهای تنفسی ، و سردرد. استاتین ها به ندرت می تواند باعث بیماری های عضلانی ، تجزیه عضلات اسکلتی تهدید کننده زندگی و کبد خسارت.