پرز
با پارسیس ، پزشکان فلج ناقص عضله ، گروه عضلانی یا اندام کامل را درک می کنند. تفاوت در پلژیا این است که اگرچه قدرت عضلات در این منطقه به طور قابل توجهی کاهش می یابد ، عملکردهای باقیمانده هنوز هم وجود دارد. پارگی ناشی از یک اختلال عصبی است.
La ضربه اختلال در به اصطلاح 2 حرکت عصبی (سلول های عصبی حرکتی که عضلات بدن را عصب می دهند و بین سلول شاخ قدامی در نخاع و عضلات). نتیجه یک فلج شل است که با تون عضلانی پایین در اندام آسیب دیده مشخص می شود. عضله واکنش در این زمینه ضعیف شده و یا حتی لغو می شوند. توده عضلانی آتروفی می شود (= کاهش می یابد). بسته به اینکه چند اندام تحت تأثیر پارسیس قرار می گیرند ، پارز به طور متفاوتی طبقه بندی می شود:
- مونوپارزی: فقط یک اندام تحت تأثیر قرار می گیرد
- دیپارزیس: دو اندام آسیب دیده است
- پاراپارزیس: هر دو دست یا هر دو پا تحت تأثیر قرار می گیرند
- همی پارزی: بازو و پا از یک طرف تحت تأثیر قرار می گیرد. این به ویژه در a ضربه.
- تتراپارزیس: هر چهار اندام تحت تأثیر قرار می گیرد
اسپاسم
مطالعات نشان داده است که یک چهارم از ضربه بیماران رشد می کنند اسپاسم. به اسپاسم (اسپاسموس یونانی = تشنج) ، تون عضلانی برخلاف پارسیس (فلج) افزایش می یابد. این منجر به سخت شدن عضلات و در نتیجه سفتی می شود.
این سختی می تواند شدید ایجاد کند درد و الگوهای وضعیت آسیب شناختی. بسته به میزان محدودیت تحرک ، افراد آسیب دیده در زندگی روزمره خود دچار محدودیت های شدیدی مانند غذا خوردن با چاقو و چنگال یا بهداشت شخصی هستند. علت اسپاسم نوعی اختلال نورون 1 حرکتی است (سلولهای عصبی حرکتی که بین این دو قرار دارند) مغز ساقه و نخاع).
افراد مبتلا افزایش عضله را در ناحیه آسیب دیده ، افزایش عضله را نشان می دهند واکنش، اختلال در حرکت هماهنگی و حرکات غیرقابل کنترل عضلانی. بعضی اوقات علائم با فرسودگی ، کمبود قدرت و اختلالات حساسیت همراه است. طبقه بندی اسپاستیسیته مشابه پارسیس است (نگاه کنید به بالا) ، بستگی به محل و میزان آن دارد: monospasticity ، dispassion ، paraspasm ، hemispasm یا tetraspaction. اسپاستیسیته قابل درمان نیست ، اما به خوبی قابل درمان است. برای خواندن نیز به شما توصیه می شود:
- اسپاستیسیته بعد از سکته
- فیزیوتراپی با توجه به Vojta
تمام مقالات این مجموعه:
