بیماری های خود ایمنی هپاتیت

این نیست ویروس هاهمانطور که در هپاتیت اشکال A ، B یا C ، که باعث این نادر است کبد التهاب؛ بلکه مانند سایر موارد بیماری های خود ایمنی، این یک تنظیم نادرست از بدن است سیستم ایمنی بدن. خود ایمنی هپاتیت (AIH) زنان تقریباً سه تا چهار برابر بیشتر از مردان مبتلا می شوند و در سنین میانسالی بیشتر است ، اما در اصل می تواند در هر سنی شروع شود ، از جمله کودکی.

چگونه هپاتیت خود ایمنی ایجاد می شود؟

چقدر خود ایمنی است هپاتیت توسعه هنوز به وضوح روشن نشده است. فرض بر این است که فاکتورهای محیطی، سموم ، یا داروهای می تواند به عنوان محرک عمل کند ، اما مهمتر از همه ، عفونت های ویروسی یا باکتریایی قبلی است. علاوه بر این ، احتمالاً یک ویژگی ژنتیکی نیز در پیشرفت بیماری نقش دارد. در روند توسعه بیماری ، سیستم ایمنی بدن تحمل خود را از دست می دهد کبد بافت و سلولهای کبدی توسط بدن از بین می رود لنفوسیت T.

هپاتیت خود ایمنی: علائم خیلی مشخص نیستند

علائم معمولاً غیر مشخص هستند و ممکن است به مبهم محدود شوند خستگی، کاهش عملکرد ، تهوع، و زردی ملایم از پوست. درد در قسمت فوقانی شکم راست و افزایش مبهم دما نیز علائم احتمالی هستند اما اغلب به درستی ارزیابی نمی شوند. به طور کلی ، علائم این بیماری می تواند بسیار گسسته باشد و به سختی قابل توجه باشد ، اما به سرعت پیشرفت می کند کبد التهاب و حتی نارسایی کبد می تواند توسعه یابد هپاتیت خود ایمنی علت کبد مزمن است التهاب در 10 تا 20 درصد موارد

بیماری های همزمان هپاتیت خود ایمنی.

حدود 30 تا 50 درصد مبتلایان از بیماری های همزمان دیگری رنج می برند که در آن سیستم ایمنی بدن نیز به اندام های خود بیمار حمله می کند ، مانند:

  • آرتریت روماتوئید
  • بیماری لکه سفید (ویتیلیگو)
  • تیروئیدیت خود ایمنی (التهاب غده تیروئید)
  • التهاب روده بزرگ (کولیت اولسراتیو)

تشخیص هپاتیت خود ایمنی

مهم است که تشخیص را در اسرع وقت انجام دهید ، زیرا شروع سریع آن است درمان برای دوره بعدی بسیار مهم است. برای تشخیص ، ابتدا آزمایشات شیمی آزمایشگاهی برای رد عفونت ویروسی انجام می شود. علاوه بر افزایش ترانس آمینازها و IgG ایمونوگلوبولین ها، مهمترین نشانه این است autoantibodies علیه بافت کبدی خود بیمار هدایت می شود. برای تأیید تشخیص ، از بافت کبد نمونه بافتی گرفته می شود بیهوشی موضعی برای معاینه بافت ریز

جلوگیری از آسیب جدی کبد از طریق تشخیص به موقع

تاکنون هپاتیت خود ایمنی قابل درمان کامل نیست. یعنی نقص در سیستم ایمنی بدن قابل اصلاح نیست با این وجود ، در صورت تشخیص به موقع ، بیماری تقریباً همیشه به سرکوب سیستم ایمنی پاسخ بسیار خوبی می دهد درمان. این باعث کاهش فعالیت های سیستم ایمنی بدن یا فرآیندهای التهابی در کبد می شود. بنابراین علائم کاهش می یابد و از آسیب بیشتر به کبد جلوگیری می شود. با این حال ، اگر درمان نشود ، سیروز کبدی ظرف چند سال توسعه خواهد یافت امید به زندگی در چنین مواردی به طور قابل توجهی کاهش می یابد.

هپاتیت خود ایمنی: درمان با کورتیزون.

دو گزینه برای موجود است درمان: یا درمان با کورتیزون تهیه پردنیزولون or بودزونید فقط ، یا به ترتیب ترکیبی از پردنیزولون یا بودزونید ، و آزاتیوپرین. در بیمارانی که توانایی باروری دارند ، کورتیزون درمان به تنهایی معمولاً انتخاب می شود. در غیر این صورت ، ترکیب ترجیح داده می شود. با ترکیب ، کورتیزون مقدار می تواند پایین نگه داشته شود ، که به طور قابل توجهی عوارض جانبی را کاهش می دهد. به دلیل طولانی بودن مدت درمان لازم ، عوارض جانبی ناشی از کورتیزون باید به حداقل ممکن برسد. این عوارض جانبی عبارتند از:

  • افزایش وزن
  • صورت پف کرده (صورت ماه کامل)
  • پوکی استخوان
  • زخم معده
  • فشار خون بالا
  • دیابت استروئیدی
  • مشکلات پوستی مانند آکنه

درمان طولانی مدت مورد نیاز است

بالاتر مقدار ابتدا شروع می شود و سپس به کمترین دوز نگهدارنده ممکن کاهش می یابد. قبل از اقدام به قطع دارو ، حداقل به مدت دو سال درمان توصیه می شود. اگر مقادیر شیمی آزمایشگاهی دوباره افزایش یابد ، دارو باید برای چندین سال دوباره مصرف شود.

پیوند کبد برای درمان بی اثر.

برخی از افراد مبتلا ممکن است به درمان پاسخ ندهند ، اجازه می دهد هپاتیت خود ایمنی پیشرفت کرده و سیروز ایجاد شود. در چنین مواردی ، آخرین گزینه درمانی است پیوند کبد.