همودیالیز

همودیالیز (HD) یک روش درمانی است دیالیز روشی که در نفرولوژی استفاده می شود ، که بر اساس اصل خون فیلتراسیون و متداول ترین است دیالیز روشی که در نفرولوژی در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد. موفقیت درمانی در همودیالیز ، از جمله موارد دیگر ، مبتنی بر استفاده از مواد مختلف بافر است به طوری که اسید باز تغییر یافته است. تعادل از بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی می توان اصلاح کرد. از آنجا که اسید باز است تعادل در طول قابل اصلاح نیست دیالیز با انتشار یا همرفت (مکانیسم های حمل و نقل) ، تهیه مواد بافر ضروری است. از نظر تئوری ، بی کربنات ، استات و لاکتات برای تعادل شیب بین مناسب هستند اسیدها و پایگاه، اما به دلیل معایب مختلف بافر لاکتات و استات ، درمان همودیالیز در آلمان منحصراً با استفاده از بافر با بی کربنات انجام می شود. بی کربنات ماده ای بافر است که از نظر شیمیایی نمکی از آن است اسید کربنیک و از نظر فیزیولوژیکی عملکرد مهمی در حفظ محیط داخلی دارد. در مقایسه با بافر استات ، استفاده از بی کربنات در دیالیز ، به عنوان مثال ، به ثبات بیشتر قلب و عروق منجر می شود (تغییر جزئی در عملکرد سیستم قلبی عروقی) مطالعات مختلف تاکنون نشان داده است که ایجاد بافر توسط استات منجر به اثر فشار خون (وخیم شدن عملکرد قلب) می شود ، بنابراین بی کربنات ماده مورد نظر محسوب می شود. همودیالیز متداول ترین روش دیالیز را در آلمان نشان می دهد ، 82٪ از کل روشهای دیالیز انجام شده را تشکیل می دهد.

موارد مصرف (مناطق کاربرد)

  • نارسایی حاد کلیه (ANV) - به محض اینکه عملکرد کلیه درون زا (خود بدن) دیگر برای پاکسازی کافی نباشد خون، یک روش برون زا (غیر درون زا) برای پاکسازی خون لازم است. شفاف سازی مواد ادراری بر اساس پارامترهای مختلف تعیین می شود. اگر یک آزمایش آزمایشگاهی از بیمار باشد خون یک سرم را نشان می دهد اوره مقدار بالای 200 میلی گرم در دسی لیتر ، یک سرم کراتینین مقدار بالای 10 میلی گرم در دسی لیتر ، یک سرم پتاسیم مقدار بالاتر از 7 میلی مول در لیتر یا یک بی کربنات غلظت زیر 15 میلی مول در لیتر ، یک روش دیالیز باید به سرعت انجام شود. با این حال ، باید توجه داشت که نه تنها مقادیر آزمایشگاهی ممکن است به عنوان یک نشانه باشد ، اما همچنین به عنوان یک تظاهرات بالینی (به عنوان مثال ، افزایش هیدراتاسیون مقاوم به ادرار با ادم ریوی / آب احتباس در ریه ها ، قلب نارسایی / نارسایی قلبی و ورم مغزی اولیه / مغز ورم؛ علائم اورمیک مانند پریکاردیت / پریکاردیت) باید استفاده شود.
  • حالت های هایپریدراتاسیون (حالت های بیش از حد آب رسانی) - اگر محافظه کارانه باشد درمان (منحصراً دارو درمانی) از موفقیت درمانی کافی در نظر گرفته نمی شود ، همودیالیز برای این موارد که کنترل بیش از حد آب بدن در درمان دشوار است ، نشان داده شده است.
  • هایپر فسفاتمی شدید (بیش از حد) فسفات) - اضافه بار بدن با فسفات نشان دهنده عظیم است سلامت خطر ، که همچنین نشانه ای برای استفاده حاد همودیالیز است.
  • مسمومیت حاد (مسمومیت) - مسمومیت با مواد قابل دیالیز را معمولاً می توان با همودیالیز به خوبی درمان کرد.
  • سروزیت اورمیک - در حضور یک اورمیک (اورمی به وجود مواد ادراری در خون بالاتر از حد نرمال اشاره دارد) واکنش التهابی (نمونه ها: پریکاردیت / پریکاردیت ، اندوکاردیت / آندوکاردیت) ، همودیالیز داروی انتخابی است.

موارد منع مصرف

اگر معیارهای همودیالیز برآورده شود ، تاکنون هیچ منع مصرفی وجود ندارد.

روش

عملکرد همودیالیز

  • اصل اساسی همودیالیز با استفاده از سیستم دیالیز بی کربنات مبتنی بر تبادل مواد محلول در مایع و واقع در یک محفظه (فضای محدود) با محفظه دیگر است. بین این محفظه ها غشایی نیمه نفوذ پذیر وجود دارد.
  • از طریق یک غشا sem نیمه نفوذ پذیر فقط می تواند مواد خاصی را پخش یا بدست آورد مولکول ها که مقادیر بار و اندازه خاصی دارند. ساده ترین مثال از غشای نیمه نفوذ داده می شود که از طریق چنین غشایی می تواند حلال را پخش کند ، اما نه املاح. در مسیر انتشار ، بسته به اندازه مولکولی مواد و اندازه منافذ غشا sem نیمه تراوا ، مواد در امتداد مهاجرت می کنند موجود غلظت گرادیان (اختلاف غلظت مواد) از محفظه اول با غلظت زیاد به محفظه دوم با غلظت کمتر. این جریان فقط در هنگام تعادل تقریباً به صفر کاهش می یابد (تعادل) غلظت مواد در هر دو طرف غشا رسیده است.
  • مهم در عملکرد همودیالیز ، جدا کردن خون بیمار در مدار خارج از بدن (خارج از بدن) در دیالیز از محفظه دوم است که حاوی دیالیز است. این جداسازی خون بیماران توسط غشای دیالیز انجام می شود. از اهمیت بیشتر این است که موادی مانند کراتینین و اورهبه عنوان مثال ، که باید با استفاده از همودیالیز تا حد زیادی از خون خارج شود ، در دیالیز وجود ندارد.
  • در مقابل موادی که باید از بین بروند (از خون خارج شوند) ، موادی که قرار نیست به طور کامل از بدن خارج شوند اما قرار است در یک محدوده هدف تنظیم شوند باید به مایع دیالیز اضافه شوند. بسته به غلظت در خون ، موادی که باید با مقدار هدف تنظیم شوند ، کاهش یافته یا اضافه می شوند. نمونه هایی از این نوع مواد یا دسته مواد عبارتند از الکترولیت ها (خون نمک) مانند سدیم, پتاسیم, کلسیم, منیزیم, کلرید و بی کربنات ، بلکه گلوکز.
  • به منظور دستیابی به بهبودی مناسب در انتقال از طریق انتشار ، مهم است که خون و دیالیز از طریق دیالیز در خلاف جریان عبور داده شود. این می تواند اطمینان حاصل کند که یک شیب غلظت از طرف خون به داخل محفظه دیالیز می تواند در کل طول دیالیز از ورودی حفظ شود پا از خون بیمار به خروجی خون.
  • برای عملکرد همودیالیز ، یک اصل عامل دیگر مهم است. علاوه بر انتشار از طریق غشا sem نیمه نفوذ پذیر ، مکانیسم اولترافیلتراسیون نیز نقش مهمی در عملکرد سیستم دیالیز دارد. اولترافیلتراسیون امکان حذف آب از خون آب بنابراین برداشته شده متعاقباً به محفظه حاوی دیالیز هدایت می شود.
  • نیروی محرک اولترافیلتراسیون ، فشار غشایی (TMP) در غشای دیالیزر است. فشار غشایی از دو متغیر دستکاری شده تشکیل شده است. از یک طرف ، فشار غشایی تحت تأثیر فشار بازگشت مثبت در محفظه خون است. از طرف دیگر ، فشار منفی در محفظه دیالیز را می توان به عنوان یک عامل تأثیرگذار دیگر ذکر کرد. فشار برگشت مثبت اصطلاحاً فشار وریدی نامیده می شود ، جایی که از طرف دیگر فشار منفی در محفظه دیالیز نمایانگر اصطلاحاً فشار مکش است.
  • علاوه بر فشار غشایی ، ضریب اولترافیلتراسیون غشای دیالیز (KUF) تعیین اولترافیلتره حجم که می تواند در هر ساعت به دست آورد. غشاهای مختلف در درجه اول در KUF متفاوت هستند. غشاهای کم شار و شار زیاد را می توان به عنوان گروههای اصلی این نوع غشاها تشخیص داد.
  • غشاهای به اصطلاح شار کم دارای اندازه منافذ نسبتاً کمی هستند. نتیجه این است که یک ضریب اولترافیلتراسیون غشای دیالیز کم 5-15 میلی لیتر در ساعت / میلی متر جیوه است. در مقایسه با غشاهای کم شار ، غشاهای با شار زیاد با منافذ بزرگتر مشخص می شوند ، در نتیجه ترشحات قابل توجهی برای محیط ایجاد می شود مولکول ها. نمونه ای از این عامل مولکول ها β2-میکروگلوبولین است که نقش عمده ای در عملکرد دفاعی ارگانیسم دارد. در نتیجه این خصوصیات غشایی ، دیالیزرهای با شار بالا دارای KUF بالاتری از 20-70 میلی لیتر در ساعت / میلی متر جیوه هستند.
  • البته باید توجه داشت که دیالیزرهای با شار بالا فقط در دستگاههای مدرن دیالیز قابل استفاده هستند. به عنوان یک نیاز برای این دستگاه های دیالیز ، کنترل اولترافیلتراسیون توسط جریان یا کنترل فشار در مدار دیالیز است. همچنین باید توجه داشت که با افزایش فشار در محفظه دیالیز ، گاز لازم برای اولترافیلتراسیون در دیالیز با شار بالا حاصل می شود. نتیجه این گاز دادن معکوس جهت فشار فشار غشایی است. در نتیجه ، اولترافیلتراسیون آب از محفظه خون به داخل محفظه دیالیز در ابتدا به شدت کاهش می یابد و متعاقباً می تواند رهبری به انتقال دیالیز به خون منتقل می شود. با استفاده از اولترافیلتراسیون ، آب و همچنین مواد مولکول کوچک محلول از طریق غشا semi دیالیز نیمه تراوا به روشی وابسته به فشار منتقل می شوند.
  • غشای دیالیز با "برش" بالاتر (برش بالا [HCO] - یا برش متوسط ​​[MCO] غشا) برای حذف زنجیره های نور رایگان در بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما (پلاسموسیتوما؛ بیماری سیستمیک بدخیم (بدخیم) متعلق به لنفوم های غیر هوچکین B لنفوسيت ها) غشاهای HCO با نفوذ پذیری بالا می توانند در بیماران دیالیزی مزمن نیز مفید باشند. بنابراین می توان واسطه های التهابی را از بین برد.

با این حال ، هدف از هر روشی باید دستیابی به زیست سازگاری بالا باشد. اصطلاح زیست سازگاری به عدم فعال شدن سلولهای خونی فعال التهابی و پلاسما گفته می شود پروتئین ها. برای تعیین سازگاری زیستی ، فعال شدن سیستم مکمل (سیستم خود بدن در دفاع در برابر عفونت فعال است) مهمترین پارامتر در نظر گرفته می شود. فعال سازی سیستم مکمل با تولید فاکتورهای مکمل C3a و C5a همراه است. با استفاده از این پارامترها می توان نتیجه گرفت که غشاهای با شار بالا در مقایسه با غشاهای با شار کم از سازگاری بالاتری برخوردارند. با در نظر گرفتن مطالعات مختلف با طرحهای تا حدی متفاوت (روش انجام مطالعه) ، می توان اثبات کرد که غشاهای شار بالا مصنوعی (تولید مصنوعی) هر دو دارای فعال سازی مکمل به میزان قابل توجهی پایین تر هستند ، دانه بندی گرانولوسیت (فعال سازی خاص گلبول های سفید خون، (فعال شدن گلبول های سفید خون ویژه که در عملکرد دفاعی ذاتی نقش مهمی دارند) و القای سیتوکین (فعال شدن عامل التهابی) ، و با وجود منافذ بزرگتر ، نفوذ پذیری کمتری تبایجاد واسطه (موادی که باعث پیشرفت تب می شوند) نسبت به غشاهای کم شار. مزایای بافر بی کربنات نسبت به بافر استات:

  • یک مزیت اساسی استفاده از بی کربنات به عنوان عامل بافر این است که بی کربنات یک بافر فیزیولوژیکی است. در مقابل ، استات یک ماده غیر فیزیولوژیکی را نشان می دهد ، بنابراین ابتدا باید به عنوان ماده بافر غیر مستقیم به بی کربنات متابولیزه شود. به همین دلیل ، یکی هیدروژن در طی این متابولیسم (متابولیسم) به بی کربنات ، یون در هر مولکول استات مصرف می شود. اما ، از آنجا که تعادل اسید و باز بیمار به هم خورده است ، این تأخیر زمانی می تواند باشد رهبری به وخامت بیشتر تعادل به دلیل مصرف هیدروژن یونها
  • همانطور که قبلاً توضیح داده شد ، بافر کردن استات یک عامل عدم قطعیت برای آن است سیستم قلبی عروقی. این عامل عدم قطعیت به ویژه به میزان اولترافیلتراسیون در آن دیالیز بستگی دارد درمان فراهم شده است در نرخ اولترافیلتراسیون بالا ، افت می کند فشار خون اغلب با استفاده از دیالیز استات اتفاق افتاده است. در مقابل ، با نرخ اولترافیلتراسیون تقریباً یکسان ، فشار خون قطره با استفاده از دیالیز بی کربنات بسیار کمتر مشاهده شده است. این اثر به دلیل اثر انبساطی عروقی مستقیم استات است که متعاقباً منجر به افت گسترده آن می شود فشار خون.
  • در مقابل دیالیز استات ، دیالیز بی کربنات نیز جریان برگشت سریع تری از بافت بافتی را به داخل سیستم عروقی انجام می دهد ، بنابراین می توان از پرشدن سیستم عروقی جلوگیری کرد.
  • علاوه بر این ، باید توجه داشت که در دیالیز با استفاده از بافر استات در مقایسه با دیالیز بی کربنات ، فشار خون کاهش می یابد ، تهوع و گرفتگی عضلات خیلی بیشتر اتفاق می افتد