نوارها | تمریناتی برای التهاب تاندون پروونئال موجود

نوار

هنگامی که درمانگران یا پزشکان از "نوار چسب زدن" صحبت می کنند ، منظور آنها استفاده از نوارهای چسب الاستیک چسبنده (اصطلاحاً نوارهای kinesio) بر روی پوست است. نحوه عملکرد آنها هنوز از نظر علمی روشن نشده است ، اما گزارش های مثبت متعددی از این تجربه وجود دارد. در شرایطی که التهاب تاندون پرونئال، ضربه زدن می تواند به دادن کمک کند مچ پا مفصل ثبات بیشتر ، تسکین درد و تورم احتمالی را کاهش دهد.

تکنیک های مختلف کاربردی برای استفاده از نوارها وجود دارد. بنابراین ، فقط یک احتمال در زیر شرح داده شده است. فرد مبتلا روی یک نیمکت درمانی می نشیند تا بتواند پاهای خود را کاملاً دراز کرده و پای طرف آسیب دیده از قسمت انتهایی نیمکت بیرون زده باشد.

در حال حاضر فرد مبتلا انگشتان پا را به سمت خود می کشد به طوری که بیرونی مچ پا در زاویه راست ، موقعیت خنثی (90 درجه) است. نوار اول با یک انتهای آن به داخل قسمت داخلی متصل می شود استخوان پاشنه. از آنجا ، نوار از کف پا به سمت خارج کشیده می شود مچ پا و بیش از دردناک ترین نقطه (معمولاً بالای مچ پا) مستقیم در امتداد قسمت خارجی گوساله قرار بگیرید. بدون کشیدن ، نوار در آنجا صاف می شود. نوار دوم به صورت ضربدری به داخل پا زده می شود و از آنجا با کشیدن به عقب در اطراف استخوان پاشنه و مچ پا قرار می گیرد.

تاندون پرونئال پاره شده

تاندون پروونئال فقط در موارد نادر پاره می شود. اگر چنین شود ، معمولاً نتیجه ضربه حاد است. این اغلب بر دونده ها یا بازیکنان فوتبال تأثیر می گذارد.

اما اگر تاندون پرونئال سالها بیش از حد تحت فشار قرار گرفته و قبلاً آسیب دیده باشد نیز می تواند پاره شود. درد شدید رخ می دهد ، به طوری که افراد مبتلا معمولاً دیگر نمی توانند رخ دهند. اگر تاندون پرونئال پاره شود ، پزشکان تشخیص می دهند که آیا این یک پارگی طولی در تاندون است یا اصطلاحاً "سندرم تقسیم تاندون پرونئال" است یا اینکه تاندون از بلبرینگ خود خارج شده است.

این تمایز برای درمان بسیار مهم است ، بنابراین اولین مرحله انجام توموگرافی تشدید مغناطیسی (MRI) است. با این روش تشخیصی می توان آسیب را به خوبی مشاهده کرد و محل پارگی را ارزیابی کرد. به عنوان مثال ، سندرم تقسیم تاندون پرونئال ، بیشتر اوقات در سطح مچ پا خارجی دیده می شود و معمولاً بر تاندون عضله فیبولای کوتاه تأثیر می گذارد.

اگر آسیب تازه باشد ، می توان درمان محافظه کارانه را شروع کرد. این عمدتا شامل بیحرکتی از مفصل مچ پا در پایین تر پا- ارتز-پا (واکر) حداقل به مدت 6 هفته. در اکثر موارد ، تشخیص به تأخیر می افتد ، بنابراین عمل جراحی ضروری است.