نمک های شولر

بنیانگذار روش ترمیم بیوشیمیایی ، پزشک آلمانی ، ویلهلم هاینریش شوئلر (1821-1898) است. در سالهای اول کار پزشکی خود را کاملاً وقف خود کرد هومیوپاتی، اما همیشه به دنبال "درمان ساده" بود. در سال 1873 وی مقاله ای را در "Allgemeine Homöopathische Zeitung" با عنوان "یک درمان هومیوپاتی مختصر" منتشر کرد.

در اینجا او ابراز کرد که درمان های کلی برای او قابل توجیه شده است. او با دوازده ماده آلی کار می کند ، اصطلاحاً درمان های عملکردی فیزیولوژیکی ارگانیسم. در انتشارات بعدی ، هومیوپاتی دیگر ذکر نشده است و او این را به شرح زیر توضیح می دهد: "روش بهبودی من هومیوپاتی نیست ، زیرا براساس اصل شباهت نیست بلکه بر اساس فرایندهای فیزیولوژیکی-شیمیایی موجود در ارگانیسم انسان است.

"فیزیولوژی (از کلمه یونانی Physis = طبیعت) علمی در مورد فرآیندهای شیمیایی-فیزیکی موجود زنده است. شولر روش درمان خود را بیوشیمی نامید (از کلمه یونانی Bios = زندگی) ، زیرا او تشخیص داده بود که ساخت و زنده ماندن ارگانیسم انسان اساساً به وجود نمکهای معدنی خاص بستگی دارد ، دقیقاً این ابزارهای عملکردی - اینها غیر آلی هستند موادی مانند نمک معمولی ، فسفات آهن ، کلسیم فسفات ، کلسیم فلوراید و دیگران. کمبود منجر به ناتوانی در عملکرد ابتدا در ناحیه سلول ، گروه سلولی و در نهایت اعضای جداگانه می شود.

ناتوانی عملکردی به این معنا به طور کلی بیماری است. پروفسور ویرچوو آسیب شناس این را به عنوان "بیماری سلول" تعریف کرد. شولر شدیداً تحت تأثیر او قرار گرفت و آنها توافق کردند که علت اصلی همه فرایندهای زندگی و همچنین علت تغییر اندام ها و بافت ها باید در تحریک پذیری سلول جستجو شود و بنابراین ظهور و ماهیت یک سلول است. این بیماری اساساً باید به فعالیت سلول بازگردد.

درمان بیوشیمیایی

درک اینکه فعالیت طبیعی سلول به محتوای طبیعی نمکهای غیر آلی وابسته است ، برای شوئلر گام منطقی برای گسترش بیشتر درمان بیوشیمیایی وی بود. انحراف از محتوای طبیعی ، به ویژه کمبود این نمک های مغذی ، وی علت این بیماری ها را نام برد. در صورت بیماری ، کمبود مواد معدنی باید با تأمین دارو جبران شود.

در اینجا ، نباید به روشی مانند "جایگزینی آنچه مفقود شده با آنچه وجود ندارد" فکر کرد ، بلکه به دنبال ایجاد محرک یا انتقال اطلاعاتی است که سلولها را برای جذب مجدد نمکهای غیرآلی لازم برای سلولها ترمیم می کند. مقادیر حاصل از غذا. امروزه ، ایده های شوئلر را می توان به راحتی درک کرد ، زیرا دانش در مورد نقش مواد معدنی و عناصر کمیاب و اهمیت یک ماده سالم رژیم غذایی به دانش عمومی تبدیل شده اند. اصول چنین درمانی بیولوژیکی یا بیوشیمیایی را می توان در اصول اولیه ای که قبلاً توسط بقراط و پاراسلسوس شرح داده شده است ، یافت. در سال 1852 ، مولوشوت ، فیزیولوژیست هلندی ، با انتشار "دایره زندگی" از گسترش و آگاهی از آموزش های شوگلر اطمینان حاصل كرد.