بازدارنده های ترومبین

محصولات

مهارکننده های ترومبین به صورت تجاری در بسیاری از کشورها به صورت داروهای تزریق و غیره موجود است کپسول. اولین مهار کننده خوراکی ترومبین که راه اندازی شد ximelagatran (Exanta) در سال 2003. با توجه به آن کبد مسمومیت ، فروش باید متوقف شود. در حال حاضر ، بیشترین استفاده از بازدارنده های خوراکی و مستقیم ترومبین ، دبیگاتران (Pradaxa) ، در سال 2008 تأیید شد.

ساختار و خواص

مهارکننده های قدیمی ترومبین آنالوگ های هیرودین موجود در غدد بزاقی از زالو ، که از 65 تشکیل شده است اسیدهای آمینه. آنها پپتیدهایی هستند که از نظر خوراکی فراهمی زیستی ندارند. عوامل جدید دارای ساختار غیرپپتیدی هستند ، کوچک هستند مولکول ها، و می تواند به صورت خوراکی مصرف شود.

اثرات

مهار کننده های ترومبین دارای خواص ضد انعقادی و ضد ترومبوتیکی هستند. این اثرات به دلیل مهار ترومبین پروتئیناز سرین است که در مرکز آن است خون لخته شدن ترومبین تشکیل فیبرین را از کاتالیز می کند فیبرینوژن، فاکتورهای مختلف لخته شدن را فعال کرده و علاوه بر این تجمع پلاکت ها را نیز تقویت می کند. ترومبین از پروترومبین توسط عامل Xa تشکیل می شود.

موارد مصرف

عوامل برای موارد مختلف تأیید می شوند:

مقدار مصرف

با توجه به SmPC. مهار کننده های ترومبین به صورت خوراکی یا تزریقی تجویز می شوند.

مواد تشکیل دهنده فعال

مهار کننده های ترومبین پپتید:

مهار کننده های ترومبین غیرپپتیدی:

موارد منع مصرف

موارد منع مصرف شامل (انتخاب):

  • حساس بودن
  • خونریزی ، تمایل به خونریزی
  • شدید کبد or کلیه اختلال عملکرد (بستگی به ماده فعال دارد).

برای اقدامات احتیاطی کامل ، به برچسب دارو مراجعه کنید.

تداخلات

دیگر داروهای که تأثیر می گذارد خون لخته شدن ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد. دابیگاتران یک بستر از است گلیکوپروتئین P.

اثرات جانبی

شایع ترین پتانسیل عوارض جانبی شامل خونریزی در اندام های مختلف است. قطعه آنتی بادی ایداروسیزوماب (Praxbind) به عنوان پادزهر داروی دابیگاتران در دسترس است.