پزشکی : Articulatio temperomandibularis
معرفی
La مفاصل تحرک بدن انسان را فراهم کند. آنها یک یا چند را به هم متصل می کنند استخوان ها با یکدیگر. بسته به وظایف آنها ، ما بین اینها تمایز قائل می شویم: مفصل گیجگاهی فکی (Articulatio temperomandibularis) مفصلی دوار و کشویی است.
La مفاصل ساختار پیچیده ای دارند و تقاضای زیادی برای تشخیص و درمان دارند.
- مفاصل گرد
- اتصالات لولایی
- اتصالات پان
- اتصالات کشویی
- اتصالات مفصل گردنده
سوکت مفصل گیجگاهی فکی نزدیک به قسمت قرار دارد کانال شنوایی و محکم به استخوان گیجگاهی متصل است. همتای آن است سر از فک ، یک فرآیند استخوان از فک پایین.
سطوح مشترک با پوشانده شده است غضروف، مانند دیگر مفاصل. کل اتصال توسط a محصور شده است کپسول مفصلی. چسبناک مایع سینوویال پرواز بهتر را تضمین می کند.
بین دو سطح مشترک یک وجود دارد غضروف دیسکی که مفصل را به نیمه بالا و پایین تقسیم می کند. هنگام حرکت فک ، مفصل را می توان به خوبی در مقابل گوش احساس کرد. دو مفصل گیجگاهی فکی ، فک بالا و پایین را به هم متصل می کند.
اگر ردیف دندانها با هم تراز شوند وقتی که دهان بسته است ، سرهای مفصل باید به طور مرکزی در سوکت قرار بگیرند. هرگونه انحراف از این موقعیت توسط مشترک ثبت می شود و سعی در جبران آن دارد. این منجر به یک بار یک طرفه با گیجگاهی فکی می شود درد مفاصل.
باید علل از بین برود. مفاصل گیجگاهی فکی از باز و بسته شدن محل حفره اطمینان می کنند حفره دهان. به دلیل تحرک چرخشی امکان خرد کردن غذا را دارند.
آنها همچنین در گفتار و بلع نقش دارند. آناتومی فک در بدن انسان به گونه ای است که مصرف بهینه غذا امکان پذیر است. اجزای آن فک بالا و پایین هستند که به سختی قابل مقایسه با یکدیگر هستند ، زیرا از لحاظ ساختاری به گونه ای متفاوت ساخته شده اند.
- La فک بالا استخوان دارای ساختار شل و لانه زنبوری است در حالی که فک پایین استخوان بسیار چگال تر است. از هر دو فک برای رفع ردیف دندان ها استفاده می شود. در فک بالا، ریشه دندان ها نزدیک به یکدیگر یا حتی تا حدی در دو سینوس فک بالا قرار دارد.
La فک بالا کاملاً محکم به صفحه پالاتال استخوانی ، سینوس های فک بالا ، استخوان بینی و استخوان گونه.
- در فک پایین یک کانال حاوی وجود دارد خون عروق و اعصاب که کلیه دندان های فک پایین را با مواد مغذی عصبی و تأمین می کند. فک پایین متحرک است و به آن متصل است جمجمه از طریق مفصل گیجگاهی فکی ، در حالی که فک فوقانی بخشی جدایی ناپذیر از استخوان جمجمه است و قابل حرکت نیست.
عضلات فک یا عضلات جونده ، گروهی از عضلات هستند که کلیه حرکات و عملکردهای فک و مفصل را امکان پذیر می کنند. عضلات فک شامل چهار عضله مختلف است که همه عملکردهای مختلفی دارند و یکبار در هر طرف فک وجود دارند.
تنها یکی از آنها ، مسئول باز کردن در است دهان، عضله ناخنک جانبی است. هنگامی که این عضله به طور همزمان از هر دو طرف کشیده می شود ، فک به جلو حرکت می کند ، که باعث شروع می شود دهان افتتاح. سه عضله دیگر به طور مشترک مسئول بستن فک هستند. توده عضلانی ، ماسکولوس پتریگوئیدوس مدیالیس و ماسکولوس تمپورالیس. با کمک این عضلات ، فک می تواند نیروهای دیوانه کننده ای را اعمال کند و ایجاد نیروهای بیش از 100 کیلوگرم بر سانتی متر مکعب غیر معمول نیست.
