لیستریوز (مترادف:لیستریا مونوسیتوژنز لیستریوز نوزادی ؛ لیستریوز سپتیک حاد ؛ لیستریوز سپتیک مزمن ؛ لیستریوز غده ای لیستریوز پوستی لیستریوز عصبی مرکزی ICD-10-GM A32.9: لیستریوز ، مشخص نشده) یک بیماری عفونی است که به صورت پراکنده در انسان رخ می دهد و ناشی از آن است باکتری از جنس لیستریا. اینها میله های گرم مثبت و غیر اسپور تشکیل میله ای هستند باکتری. گونه لیستریا monocytogenes از مهمترین عوامل بیماریزای این جنس است.
وقوع: لیستریا عمدتا در حیوانات اهلی و وحشی یافت می شود. آنها همچنین در بخش کشاورزی گسترده هستند. به طور خاص ، می توان آنها را در خاک ، گیاهان و فاضلاب شناسایی کرد. غالباً ، باکتری در خوراک دام یافت می شود.
باکتریها می توانند ماهها در مدفوع افراد آلوده تشخیص داده شوند.
انتقال پاتوژن (مسیر عفونت) می تواند از طریق مدفوع دهانی باشد (عفونت هایی که در آن عوامل بیماری زای دفع شده از مدفوع (مدفوع) توسط دهان (خوراکی)) یا از طریق مصرف غذای آلوده (غذاهای غالباً حیوانی (خام) ، بلکه غذاهای گیاهی مانند سالادهای از قبل برش خورده).
دوره کمون (زمان از عفونت تا شروع بیماری) در زمینه عفونت ناشی از غذا بین 3 تا 70 روز (معمولاً 3 هفته) است.
مدت زمان بیماری معمولاً تا 1 هفته است.
نسبت جنسیت: در گروه سنی بین 20 تا 39 سال ، بیشتر زنان تحت تأثیر قرار می گیرند (بیشتر بارداری لیستریوز) در گروه های سنی مسن تر (> 50 سال) ، مردان بیشتر از زنان مبتلا می شوند.
اوج بروز: این بیماری بیشتر در افراد مسن (> 60 سال) و افراد با نقص ایمنی ، زنان باردار و نوزادان آنها اتفاق می افتد.
بروز (فراوانی موارد جدید) تقریباً 0.4 مورد در هر 100,000 نفر جمعیت در سال است. زنان باردار 13 برابر بیشتر از جمعیت عمومی مبتلا به لیستریا مونوسیتوژنز می شوند. لیستریوز نوزادی شیوع 3.7 بیماری در هر 100,000 نوزاد در سال دارد.
مدت زمان ابتلا (مسری بودن): افراد آلوده به عامل بیماری زا ممکن است آن را برای مدت چند ماه در مدفوع دفع کنند.
دوره و پیش آگهی
اشکال مختلف پیشرفت را می توان تشخیص داد:
- لیستریوز حاد سپتیک
- لیستریوز سپتیک مزمن
- لیستریوز غده ای
- لیستریوز پوستی
- لیستریوز نوزادی
- لیستریوز عصبی مرکزی
در افراد سالم ، این بیماری معمولاً بدون علائم و خفیف است. غالباً حتی مورد توجه قرار نمی گیرد و خود به خود بهبود می یابد (به خودی خود). که در نقص ایمنی، سیر بیماری می تواند شدید باشد و پیش آگهی مطلوب تر نیست. عفونت در دوران بارداری (لیستریوز حاملگی) می تواند رهبری به سقط جنین, تولد زودرس، مرده زایی و تولد کودک آسیب دیده (لیستریوز نوزادی) در نتیجه رحم (در رحم از طریق رحم جفت) یا انتقال پری ناتال (هنگام تولد).
کشندگی (مرگ و میر بر اساس تعداد کل افراد مبتلا به این بیماری) برای لیستریوز نوزادی 30 تا 50 درصد است. حتی در افراد دارای نقص ایمنی که دوره عفونت پیچیده ای دارند ، کشندگی تقریباً 30٪ است.
در آلمان ، فقط تشخیص مستقیم پاتوژن از خون، مایع مغزی نخاعی یا سایر مواد معمول استریل ، و همچنین از اسمیر گرفته شده از نوزاد ، تحت قانون محافظت از عفونت (IfSG) قابل گزارش است. برای هر نوزاد تازه متولد شده با شواهد آزمایشگاهی-تشخیصی لیستریا مونوسیتوژنز ، مادر (صرف نظر از تصویر بالینی و شواهد آزمایشگاهی-تشخیصی) وی نیز باید به عنوان بیماری تایید شده از نظر اپیدمیولوژیکی منتقل شود.
