هیکل

تعریف و مقدمه

هیکل در درجه اول به عنوان ظاهر خارجی ما تعریف می شود. این به طور واضح عمدتا از اجزای اندام مانند بازوها و پاها تشکیل می شود سر و صندوق عقب سیستم ارگانهای ما به طور مستقیم قابل مشاهده نیست.

ناحیه دیگری که فیزیک را کامل می کند ناحیه میکروسکوپی است که عمدتا از گروه های سلولی ، عضلات و اعصاب. بخش ماکروسکوپی: ماکروسکوپی تقریباً همه آنچه را که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است توصیف می کند. در مورد ساختار بدن ، این شامل اندام های انتهایی (پا و دست) است ، سر، تنه و همچنین سیستم اندام.

استخوان، عضلات و چربی فرم دهنده ظاهر خارجی هستند. قسمت میکروسکوپی: میکروسکوپ شامل تمام قسمتهای بدن است که در زیر میکروسکوپ قابل مشاهده است. این شامل خون اجزا، ، بافت ، سلول ها و میکروارگانیسم ها.

کدام نوع فیزیک وجود دارد؟

مدل های مختلفی وجود دارد که انواع هیکل. احتمالاً شناخته شده ترین و گسترده ترین مدل بین سه تمایز قائل شده است انواع هیکل - نوع اکتومورفیک ، مزومورفیک و اندومورفیک. این طبقه بندی طبق ویلیام شلدون در انواع مختلف سازه های بدنی است.

La انواع هیکل بر اساس ویژگی های مختلف ژنتیکی و نوری یک فرد است. با این حال ، به سختی می توان هر شخصی را به طور دقیق به یک نوع هیکل دقیق نسبت داد ، اما ترکیبی از سه نوع است. شلدون این بدن را به سه لپه جنینی انسان نسبت داد.

این روش طبقه بندی رد شده است ، اما هنوز در کشور استفاده می شود سازگاری بخش شلدون سه نوع اصلی متشکل از اکتومورف ، مزومورف و اندومورف را توصیف می کند. یک نوع مخلوط نیز وجود دارد که اکثر مردم از آن برخوردار هستند.

در اینجا اشکال اصلی مختلف با یکدیگر ترکیب شده اند. بنابراین یک نوع آندومسومورفیک می تواند یک فرد عضلانی- ورزشکار باشد ، اما تمایل به افزایش تجمع چربی دارد.

• نوع فیزیکی اکتومورفیک ، که لپتوزوم نیز نامیده می شود ، دارای هیکلی بسیار باریک است.

  علاوه بر این ، این افراد معمولاً قد بلندی دارند و درصد چربی و عضله کمی دارند. مشخصات نوری دستها و پاهای بلند و بالاتنه کوتاه با باریک است قفسه سینه و شانه های باریک

• نوع هیزومورفیک ، که به آن متروورفیک نیز گفته می شود ، با توده عضلانی بالا مشخص می شود. این اساساً به طور ذاتی به فرد داده می شود و می تواند با آموزش هدفمند به سرعت و به طور مثر ساخته شود.

  در همان زمان ، فرد فقط کم است درصد چربی بدن. خصوصیات بصری یک بالاتنه بلند با پهن است قفسه سینه، شانه های پهن ، دست ها و پاهای بزرگ. برای مردان ، این نوع بدن را شکل V شکل می نامند ، برای زنان یک شکل ساعت شنی.

  غالباً به نوع مزومورفیک "نوع ایده آل" نیز گفته می شود ، زیرا مخلوطی بین نوع اکتومورف و اندومورف است.

• نوع اندومورفیک ، که پیکنومورفیک نیز نامیده می شود ، نمایانگر افرادی با چربی بدن بالا و وزن معمول است. از دیگر خصوصیات کوتاه دست و پا ، پهلوی پهن و هیکل عموماً گرد است. این انواع هیکل به دلیل تجمع آب و به سرعت تمایل به افزایش وزن دارند بافت چربی.

  این گرایش به چاقی.

طبقه بندی طبق نظر ارنست کرچمر: کریچمر شبیه ویلیام شلدون سعی کرد فیزیک مشخصه انسانها را به انواع مختلف تقسیم کند. در اینجا تمرکز وی ایجاد ارتباطی بین هیکل و خصوصیات شخصیت بود. برای این منظور او ابتدا افراد را به سه نوع اصلی لپتوزوم ، دوچرخه سواری و ورزشی تقسیم کرد.

• لپتوزوم: شبیه نوع اکتومورفیک ، باریک بودن ، نازک بودن دست و پا ، افزایش رشد طول و شانه های باریک مشخص می شود
• Pycnicist: دوچرخه سوار همتای نوع endomorphic است. افزایش رسوبات چربی ، اندازه اندک بدن و ویژگی های نرم صورت.
• ورزشکاران: مانند نوع مزوموفر ، شکل عضلانی نیز در اینجا پیش زمینه است. علاوه بر این ، شانه های پهن و تجمع کم چربی مهم است.