فیزیوتراپی یک روش درمانی ضروری برای بیماری های روماتیسمی است ، از جمله پسوریازیس آرتروز، التهابی پسوریازیس در مفاصل. روش های درمانی مختلفی برای پسوریازیس وجود دارد آرتروز که می تواند در فیزیوتراپی استفاده شود. فیزیوتراپی مهمترین راه برای تخفیف علائم پسوریازیس آرتروز. هدف از فیزیوتراپی کاهش است درد در ملتهب مفاصل، حرکت را بهبود بخشد و مفاصل را به طور کلی متحرک نگه دارد و از آسیب طولانی مدت به سیستم اسکلتی عضلانی فرد آسیب دیده جلوگیری کند.
تن درمانی
هنگامی که بیمار مبتلا به آرتروز پسوریازیس به مرکز فیزیوتراپی مراجعه می کند ، بسیار مهم است که ابتدا در یک مشاوره شخصی مشخص شود که این نوع بیماری چیست ، علائم در حال حاضر چیست ، چه مدت علائم وجود دارد و عمومی بیمار سلامت و سن از آنجا که آرتروز پسوریازیس یک بیماری لاعلاج است ، هدف اصلی فیزیوتراپی درمان علائم بیماری است (درد، التهاب ، سفت شدن مفاصل) تا بیمار در طولانی مدت زندگی روزمره نسبتاً نامحدودی داشته باشد. به همین دلیل ، فیزیوتراپیست معالج پس از اولین تجزیه و تحلیل اولیه ، یک برنامه درمانی فردی تهیه می کند.
بسته به نوع و شدت بیماری ، این طرح می تواند مطالب مختلفی داشته باشد. در صورت حملات حاد بیماری ، اشکال غیر فعال درمانی در پیش زمینه قرار دارند. اینها شامل درمان با استفاده از سرماخوردگی یا فرم بعدی ، کرایوتراپی، که در آن از اتاق های سرد استفاده می شود.
هدف از کاربردهای سرماخوردگی تسکین بیمار است درد و برای آرام کردن التهاب. حرکات آرام مفاصل آسیب دیده توسط فیزیوتراپیست باید آنها را متحرک نگه داشته و متابولیسم را تحریک کند تا درد سریعتر فروکش کند. در مرحله بین حملات فردی ، فیزیوتراپی عمدتاً متشکل از قدرت است ، هماهنگی, کشش، تمرینات بسیج و تثبیت کننده برای مفاصل تحت تأثیر آرتریت پسوریازیس برای جلوگیری از سفت شدن.
ورزش هایی مانند شنا، ژیمناستیک آبی ، دوچرخه سواری و پیاده روی نیز روش های خوبی برای فعال ماندن با وجود این بیماری و انجام ورزش هایی است که به راحتی روی مفاصل انجام می شوند. مدرسه ورزش همچنین بخشی از درمان فیزیوتراپی آرتریت پسوریازیس است. در اینجا ، الگوی حرکتی بیمار توسط فیزیوتراپ تجزیه و تحلیل و بهبود می یابد ، به طوری که عود مجدد بیماری و عواقب احتمالی طولانی مدت نمی تواند به دلیل حرکات اشتباه انجام شده یا وضعیت بد بدن رخ دهد.
به عنوان یک قاعده ، بیماری به خوبی با فیزیوتراپی مداوم و به خوبی کنترل می شود به طوری که 30-40٪ بیماران می توانند یک زندگی روزمره تقریباً بدون علامت داشته باشند. اگر بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود ، این تقریباً در مورد نیمی از افراد مبتلا وجود دارد. فیزیوتراپی غالباً در ترکیب با سایر روشهای درمانی از جمله استفاده می شود گرما درمانی (به ویژه در مرحله التهابی غیر حاد بیماری) و سرما درمانی (به ویژه در مرحله حاد که مفاصل ضخیم و متورم هستند و به دلیل واکنش التهابی باعث درد می شوند).
شکل خاصی از سرما درمانی به اصطلاح است کرایوتراپی، که در آن از اتاق های سرد استفاده می شود (دمای بین منفی 60 و منفی 110 درجه). هوا در این محفظه های سرد بسیار خشک است ، بنابراین دمای بسیار پایین پس از 1-3 دقیقه اقامت احساس می شود که دلپذیر است. در آرتریت پسوریازیس ، برنامه درمانی برای فیزیوتراپی می تواند برای هر بیمار متفاوت باشد ، زیرا بیماری می تواند به طرق مختلف و در انواع مختلف خود را نشان دهد. مقاله فیزیوتراپی برای روماتیسم در این زمینه ممکن است مورد توجه شما باشد
