OP | فیزیوتراپی برای سندرم تونل کارپ

OP

اگر علائم سندرم تونل کارپ با درمان محافظه کارانه بهبود مطلوبی را نشان نمی دهد ، ممکن است جراحی لازم باشد. این امر همچنین با هدف کاهش فشار در تونل کارپ انجام می شود. حسن این عمل این است که این یک عمل بسیار جزئی است که معمولاً در زیر انجام می شود بیهوشی موضعی.

این بدان معناست که بیماران در معرض خطر بیهوشی عمومی قرار ندارند و می توانند همان روز به خانه برگردند. از طریق یک روش کم تهاجمی ، که جراح از طریق یک برش 0.5-1 سانتی متر انجام می دهد ، تونل کارپال با شل شدن دستگاه رباط اطراف آن ، یا با برش یک رباط خاص و در نتیجه کاهش فشار از تونل کارپال ، پهن می شود. این روش کم تهاجمی خطر عفونت را بسیار کاهش می دهد و بیمار را با زخمی به سختی قابل مشاهده می کند. این عمل همچنین می تواند باز باشد و جای زخم بزرگتری باقی بماند.

بعد از عمل ، دست باید به مدت 7-10 روز باند شود ، در موارد نادر ممکن است پزشک تصمیم بگیرد که a گچ بازیگران برای مدت کوتاه مهم است که انگشتان پس از عمل مستقیماً منتقل شوند تا از سفت شدن یا مشکلات مشابه جلوگیری شود. تجویز فیزیوتراپی پس از عمل برای حمایت از روند بهبودی توسط پزشک غیرمعمول نیست. این مقالات موضوعات بسیار مشابهی را پوشش می دهند:

  • تمرینات سندرم تونل کارپ
  • تمرینات بعد از عمل
  • جراحی تونل کارپ

خلاصه

به طور کلی ، فیزیوتراپی برای سندرم تونل کارپ هنوز هم درمان انتخابی است. از طریق گزینه ها و تمرینات درمانی مختلف ، که بیماران می توانند در خانه نیز انجام دهند ، معمولاً می توان فشار عصب منقبض را از بین برد ، بنابراین افراد مبتلا می توانند زندگی روزمره خود را بدون شکایت پس از اتمام درمان فیزیوتراپی ادامه دهند. البته برای اطمینان از اینکه موفقیت درمان به خطر نیفتد ، همکاری و نظم و انضباط بیمار بسیار مهم است.