فلودارابین

محصولات

فلودارابین بصورت تجاری به عنوان داروی تزریق / تزریق در دسترس است (عمومی، اصلی: Fludara). در سال 1991 در ایالات متحده و در سال 1995 در بسیاری از کشورها تصویب شد.

ساختار و خواص

فلودارابین (سی10H12FN5O4، Mr = 285.2 گرم در مول) یا 9-β-D-arabinosyl-2-fluoroadenine وجود دارد داروهای بعنوان فسفات فلودارابین ، یک رطوبت سفید ، کریستالی پودر که به میزان کمی در حل می شود آب. این یک [آنالوگ نوکلئوتید> اسید نوکلئیک] و یک مشتق فلورین داروی ضد ویروسی ویدارابین است.

اثرات

فلودارابین (ATC L01BB05) دارای خواص سمیت سلولی است. این ماده در دارو به عنوان فلودارابین فسفات وجود دارد و به سرعت در بدن دفسفریله می شود. در سلول ها ، فسفوریلاسیون آن به تری فسفات فلودارابین فعال می شود. متابولیت فعال به عنوان یک بستر کاذب ، از جمله مهار سنتز DNA و RNA ، باعث مرگ سلول می شود. نیمه عمر Fludarabine تقریباً 20 ساعت است.

موارد مصرف

مقدار مصرف

با توجه به SmPC. این دارو به صورت تزریق داخل وریدی بولوس یا تزریق داخل وریدی تجویز می شود.

موارد منع مصرف

  • حساس بودن
  • نارسایی کلیه
  • کم خونی همولیتیک جبران شده
  • بارداری و شیردهی

اقدامات احتیاطی کامل را می توان در برچسب دارو مشاهده کرد.

تداخلات

دارو-دارو فعل و انفعالات با پنتوستاتین توصیف شده است (منع مصرف) ، دی پیریدامول, واکسن، و دیگر مهارکننده های آدنوزین جذب

عوارض جانبی

شایعترین عوارض جانبی بالقوه عبارتند از:

مصرف بیش از حد دارو می تواند عوارض جانبی عصبی شدیدی ایجاد کند و زندگی را تهدید می کند.