غریبه در کودک چه مدت طول می کشد؟
به طور معمول ، کودکان در سنین 6 تا 9 ماهگی غریبه می شوند. یک اوج فرکانس در ماه 8 توصیف می شود ، که مترادف آن "اضطراب 8 ماهه" استوار است. از سال 2 تا 3 زندگی به بعد ترس از غریبه ها معمولاً خود به خود فروکش می کند.
البته ، شروع و پایان رفتار غریبه به صورت جداگانه متفاوت است. بعضی از کودکان در اواخر زندگی شروع به غریبه شدن می کنند و پس از چند ماه دیگر این کار را متوقف می کنند. دیگران در 8 ماهگی شروع به غریبه شدن می کنند و در 2 سالگی یا حتی دیرتر غریبه ها را متوقف می کنند.
در بیشتر موارد ، غریبه ها به محض بهبود ارتباط کلامی ، بخشی از رشد رفتار اجتماعی را پس می زنند. همچنین عوامل مختلفی وجود دارد که می تواند در مدت زمان غریبه م influenceثر باشد. یکی از این ویژگی های کودک است ، مانند شخصیت کلی کودک و احساسات فعلی او.
در روزهای بدخلقی ، کودکان بیشتر از روزهای دیگر غریبه می شوند. علاوه بر این ، کودکان بسیار خجالتی نیز وجود دارند که مرحله غریبگی در آنها بیش از کودکان معاشرت و کنجکاو بیشتر طول می کشد. مادر همچنین می تواند در مدت زمان غریب بودن تأثیر بگذارد.
یک طبیعت باز و اجتماعی تأثیر مثبتی در مرحله غریبه کوتاهتری دارد. اگر والدین ملاقات مکرر داشته باشند ، احتمال اینکه کودک وقت خود را با غریبه ها سپری کند نیز بسیار زیاد است ، زیرا در ابتدا عادت دارد با بازدیدکنندگانی که غریبه هستند تماس بگیرد. یک رفتار متواضعانه و نافذ غریبه های فرض شده یک عامل ضد تولید محسوب می شود. پذیرش رفتار عجیب کودک و دادن زمان و مکان برای او مهم است.
مراحل خارجی کدامند؟
مرحله اضافی معمولاً در 8 ماهگی زندگی آغاز می شود. بنابراین ، یکی از اصطلاحات عجیب غریب 8 ماهه نیز صحبت می کند. در این زمان غریبه ها خود را با گریه و فریاد بیان می کنند.
در دوره بعدی ، واکنشها با توجه به مرحله رشد کودک تغییر می کنند. کودک بزرگتر که از قبل می تواند راه برود کمتر گریه می کند. بلکه از غریبه فرار کرده و در پشت پاهای شخصی که به او اعتماد دارد پنهان می شود و یا نشان می دهد که می خواهد در آغوشش گرفته شود.
همچنین غریبه را با نگاه های مشکوک از نزدیک تماشا خواهد کرد و یا خجالتی نگاهش را پس می زند. هرچه کودک بزرگتر باشد ، واضح تر می تواند نشان دهد یا ارتباط برقرار کند که از غریبه می ترسد و نمی خواهد در کنار او باشد. با این حال ، نمی توان کلیت را به طور کامل تعمیم داد و رفتار خاصی را به یک دوره از مرحله بیگانه اختصاص داد. هر کودک شدت و شیوه های مختلف غریبه بودن متفاوت است. در سن 2-3 سالگی ، مرحله غریبه به طور کلی فروکش می کند.
