بیماری های غده پاراتیروئید
La غده پاراتیروئید برای بقا ضروری است. یک غیبت کامل (شادمانی) با زندگی سازگار نیست. برداشتن تصادفی یا آسیب رساندن به پیکرهای اپیتلیال در حین جراحی تیروئید یا هیپوپاراتیروئیدیسم می تواند عواقب جدی داشته باشد: خون کلسیم سطح منجر به هیپوکلسمی می شود ، که با تشنج و تحریک پذیری بیش از حد عضلات آشکار می شود. با این وجود ، بیش از حد عملکردهای غدد پاراتیروئید خطرناک نیستند: در ابتدا با خستگی سریع ، ضعف عضلانی ، افسردگی و اضطراب
غالباً ، التهاب لوزالمعده (پانکراتیت) و زخم های معده (زخم) نیز رخ می دهد. در موارد جدی ، یک بحران هیپرکلسمی تهدید کننده زندگی با کلسیفیکاسیون ریه ها ، کلیه ها و معده ممکن است رخ دهد از این رو نام "سنگ ، پا, معده درد.
"علل سوper عملکرد اولیه نامیده می شوند هایپرپاراتیروئیدیسم اگر به علت بیماری غدد پاراتیروئید باشد. شایعترین علت آن تومور خوش خیم (اصطلاحاً آدنوم) است. هیپرپاراتیروئیدیسم ارثی است در نئوپلازی غدد درون ریز متعدد (MEN) ، که با بزرگ شدن (هیپرپلازی) غدد پاراتیروئید و تومورها در غده هیپوفیز (هیپوفیز) ، پانکراس ، روده کوچک و ارگانهای مختلف دیگر.
در مقابل ، هایپرپاراتیروئیدیسم ثانویه زمانی است که غدد پاراتیروئید خود مسئولیتی در قبال اختلالات مزمن ندارند. کلسیم تعادل، اما سایر بیماری ها. در بیشتر موارد ، تمرکز بر روی است کلیه بیماری ، که منجر به از دست دادن زیاد از کلسیم که برای تأمین مقادیر لازم کلسیم به ترشح بیشتر هورمون پاراتیروئید نیاز است. به عنوان یک نتیجه ، رشد بیش از حد (هیپرپلازی) با بیش فعالی زیر بدن اپیتلیال رخ می دهد. علائم تا حدود زیادی با علائم اولیه مطابقت دارد هایپرپاراتیروئیدیسم.
غالباً ، آسیب به سیستم اسکلتی ناشی از افزایش آزاد شدن کلسیم از استخوان ، و در نتیجه رفع انسداد استخوان است (پوکی استخوان) اگر این بیماری به اندازه کافی زود تشخیص داده نشود بر اساس مقادیر آزمایشگاهی (افزایش کلسیم در خون) ، تجزیه بافت استخوانی تمایل به شکستگی های خود به خودی دارد. طبق اولین توصیفگر آن ، استاد آناتومی علیه ركلینگهاوزن ، كه در كونیگسببرگ كار می كرد ، تصویر كامل این بیماری از سال 1891 به عنوان Osteodystrophia generalisata (تخریب عمومی استخوان) شناخته می شود.
