عوارض
همه در همه، دیالیز یک روش پزشکی ایمن با عوارض کمی است. آسیب پذیرترین م componentلفه در دیالیز درمان شنت است. مانند تمام روشهای تهاجمی ، خطر اساسی خاصی برای گسترش عفونت وجود دارد که در بدترین حالت می تواند منجر به سپسیس شود.
با این حال ، این خطر بسیار کم است. بسته شدن شانت به دلیل انعقاد اولیه معمولاً بیشتر است: به یک ترومبوز تبدیل می شود. در این حالت می توان ترومبوس را با جراحی توسط جراح خارج کرد.
در بدترین حالت ، یک شنت جدید باید در جای دیگری قرار گیرد. زیاد دیالیز بیماران بیماری های زمینه ای دیگری دارند که برخی از آنها می توانند منجر به مشکلات ثانویه شوند. به عنوان مثال ، در مورد بیماران مبتلا به کمبود آب با محدودیت قلب عملکرد ، باید اطمینان حاصل شود که ظرفیت پمپاژ کافی است.
به دلیل مزمن بودن کلیه بیماری ، به ویژه مهم است که مقدار آب آشامیدنی را در طول روز کنترل کنید. قاعده کلی برای مقدار آب نوشیده شده در روز دفع باقیمانده ادرار بعلاوه 500 میلی لیتر است. علاوه بر این ، تغذیه نیز نقشی کم اهمیت ندارد.
وعده های غذایی کم پروتئین توصیه می شود زیرا بدن بسیاری از اجزای سازنده را در بدن تبدیل می کند پروتئین ها، اسیدهای آمینه ، به مواد بالقوه سمی تبدیل می شوند که کلیه ها دیگر نمی توانند دفع کنند. در اینجا ، نیتروژن نقش تعیین کننده ای دارد ، که از آن آمونیاک ، که به سلول های عصبی آسیب می رساند ، تولید می شود. حتی غذایی که حاوی مقدار زیادی از آن باشد پتاسیم - موز ، کلم پیچ ، جوانه گندم - نباید خورد یا فقط در حد متوسط است.
یک سطح ثابت از پتاسیم در خون برای افراد عادی بسیار مهم است قلب کار کردن هم خیلی بالا و هم خیلی کم پتاسیم سطح می تواند مسئول وقوع خود به خودی معیوب باشد قلب اقدامات. به طور کلی ، می توان گفت که دیالیز یک اقدام کم عارضه و به همان اندازه مهم است که بقای تعداد زیادی از بیماران با ترمینال را تضمین می کند کلیه شکست در سراسر جهان یا پل زمان تا الف پیوند کلیه بدون محدود کردن بی جهت کیفیت زندگی.
