عوارض جانبی کورتیزون درمانی برای کاهش شنوایی ناگهانی
متأسفانه ، عوارض جانبی آن گلوكوكورتيكوئيدها، مانند جلوه ها ، بسیار گسترده است. از آنجا که گلوكوكورتيكوئيدها (بیشتر) از طریق قرص یا تزریق گرفته می شود ، آنها یک اثر سیستمیک دارند. این بدان معنی است که آنها توسط غشای مخاطی موجود در جریان خون جذب می شوند دستگاه گوارش و بنابراین در سراسر بدن عمل می کنند.
در تزریق ، کورتیزون مستقیماً در جریان خون است. این تأثیر مثبتی دارد که به گوش نیز می رسد و در آنجا با التهاب یا تورم مبارزه می شود. از طرف دیگر ، این بدان معنی است که بسیاری از عوارض جانبی نامطلوب می توانند در سراسر بدن رخ دهند.
از یک طرف ، خون قند می تواند به دلیل تشکیل قند جدید افزایش یابد. این امر به ویژه برای بیماران دیابتی می تواند مشکل ساز باشد. افزایش سطح چربی در خون همچنین می تواند مشاهده شود.
علاوه بر این ، تورم می تواند به دلیل تجمع آب در بافت (به اصطلاح ادم) ایجاد شود. مصرف طولانی مدت کورتیزون می تواند به اصطلاح "صورت ماه کامل" منجر شود ، که خود را به صورت صورت گرد با گونه های نفخ نشان می دهد. علاوه بر فرآیندهای متابولیکی ، پوست و عضلات نیز تحت تأثیر قرار می گیرند.
عضله با تغییر متابولیسم پروتئین تجزیه می شود و پوست نازک می شود. گردش خون و روان نیز می تواند تحت تأثیر قرار گیرد. سرانجام ، کاهش فعالیت ایمنی با حساسیت بالاتر به عفونت همراه است.
اثر مورد نظر همچنین می تواند جنبه های تاریک خود را داشته باشد. به همین دلیل ، همچنین توصیه می شود قبل از شروع منتظر بهبود احتمالی باشید کورتیزون درمانی و مصرف کردن گلوكوكورتيكوئيدها فقط در صورت عدم پیشرفت. با این حال ، از عوارض جانبی سیستمیک در مورد تزریق کورتیزون که فقط به صورت محلی در گوش میانی.
فعل و انفعالات کورتیزون
علاوه بر عوارض جانبی بیشمار ، کورتیزون درمانی همچنین برهمکنش متفاوتی دارد. به عنوان مثال ، از کورتیزون نباید در درمان عفونت های حاد ویروسی یا باکتریایی استفاده شود. در موارد شدید دیابت ملیتوس یا فشار خون بالا، گلوکوکورتیکوئیدها فقط باید با احتیاط خاص مصرف شوند. در رابطه با واکسیناسیون نیز از درمان کورتیزون خودداری شود. در هر صورت ، بیماری های فعلی و مصرف سایر داروها در ارتباط با کورتیزون درمانی باید با پزشک معالج در میان گذاشته شود!
درمان همراه بیشتر برای کاهش شنوایی ناگهانی
علاوه بر کورتیزون درمانی ، رویکردهای مختلف درمانی همراهی وجود دارد که می توان آنها را امتحان کرد. یک مثال درمان با فشار بیش از حد اکسیژن است. در اینجا بیمار در یک محفظه هایپرباریک است و اکسیژن خالص تنفس می کند.
تئوری پشت این امر این است که غلظت اکسیژن افزایش یافته در خون تامین اکسیژن به مو سلولهای گوش داخلی. با این حال ، مطالعات نشان داده است که اثربخشی کمتر از درمان با گلوکوکورتیکوئیدها است. روش دیگر ، روش های درمانی وجود دارد که بر خونرسانی به گوش تمرکز دارد.
یک روش جدید و تاکنون به ندرت استفاده می شود "تصفیه خون" است. در اینجا ، دیالیز این روش برای از بین بردن خون از خون استفاده می شود رگ از طریق یک لوله کوچک ، آن را در دستگاه تمیز کنید و سپس آن را دوباره به داخل رگ بگذارید. فرآیند تمیز کردن عمدتا شامل حذف چربی ها است (LDL کلسترول، لیپوپروتئین الف) و فاکتورهای انعقادی (به عنوان مثال فیبرینوژن). این پاکسازی برای بهبود جریان خون و اطمینان از گردش خون بهتر در داخل بدن انجام شده است گوش داخلی. با این حال ، این شکل از درمان تحت پوشش نیست سلامت بیمه و به ویژه در موارد افزایش سطح فیبرینوژن توصیه می شود.
