عادت های غذایی
همانطور که قبلاً ذکر شد ، معمولاً فقط اگر شخص را از خوردن غذا منع کنید ، فقط باعث آزار می شود. به همین دلیل مهم است که خود غذا در نظر گرفته نشود بلکه در ترکیب آن ترکیب وجود دارد. از نظر بتن ، این بدان معناست که ، به عنوان مثال ، چربیهای حیوانی باید جایگزین چربیهای گیاهی شوند و حدود نیمی از غذای مصرفی باید متشکل از کربوهیدرات ها.
چربی به طور کلی نباید بیش از 30٪ از چربی باشد رژیم غذایی. این مرحله مهم در نهایت استفاده از آنچه آموخته اید است. به عنوان مثال ، هنگام خرید غذا ، بیشتر مردم برای خرید چیزهای خاصی تشریفات خاصی دارند و نه موارد دیگر.
همچنین تشریفاتی وجود دارد ، اینکه چگونه شخصی مثلاً یک نان را روان می کند. این اغلب آگاهانه کار نمی کند (از خودتان بپرسید که چند بار در زندگی خود یک لقمه نان درست کرده اید) ، اما اغلب "در طی سالهای متمادی" آموزش دیده است. اکنون هدف از درمان باید آموزش مجدد این رفتار باشد. اگر آگاهانه غذاهای جدید را امتحان کنید (که چندان به غذاهای "قدیمی" شباهت ندارند) ، دیر یا زود مطمئناً غذاهایی پیدا می کنید که طعم خوب است و همچنین چربی کمتری نسبت به چربی های معمول دارد. یک بار دیگر ، باید تأکید کرد که این امر در مورد ممنوعیت ها نیست (شیرینی جویی مجاز است) ، بلکه در مورد استفاده مسئولانه دانش است که به بیمار در مورد چاقی.
جنبش
نمی توان گفت که هرگونه تلاش برای کاهش وزن با ورزش منظم به طور قابل توجهی بهبود می یابد. باز هم ، این در مورد دستاوردهای آماده المپیک نیست ، بلکه در مورد استفاده مسئولانه از دانش منتقل شده است. هر تغییر در رفتار ، حتی رفتارهای کوچک (به عنوان مثال مسافت های کوچک با پای پیاده و نه با ماشین و غیره)
تأثیر پایدار و مثبتی بر روی بیمار خواهد داشت. در اینجا نیز تعیین اهداف واقع بینانه مهم است ، زیرا در غیر این صورت خطر از بین رفتن انگیزه ادامه درمان نیز وجود دارد.
