طبقه بندی شکستگی طبق AD | ورزش هایی برای شکستگی مچ پا

طبقه بندی شکستگی طبق AD

An مچ پا شکستگی معمولاً ناشی از نیروی عظیم سقوط یا مکانیسم پیچش در هنگام ورزش ، محل کار یا حوادث رانندگی است. به دلیل کمانش شدید ، مچ پا مشترک شکستگی اغلب شامل آسیب رباط است. همانطور که قبلاً ذکر شد ، شکستگی C و D همیشه تحت عمل جراحی قرار می گیرد تا از بی ثباتی مداوم جلوگیری شود. در حین عمل معمولاً یک پیچ پیچ برای تسکین رباط های سندوزموز و جلوگیری از حرکت فیزیولوژیکی بالا و پایین و حرکت چرخشی فیبولا (فیبولا) وارد می شود ، که محدود کردن حرکت را ضروری می کند.

در پس از درمان یک مچ پا شکستگی، بنابراین پا در موقعیت خنثی صفر قرار می گیرد. حرکات چرخشی مچ پا تحتانی نیز ممنوع است. بعلاوه ، اصلاً نمی توان بارگیری کرد.

  • A و B ساده ترین و خط شکستگی زیر فضای مفصل است.
  • C و D جدی تر هستند و باید هر بار تحت عمل جراحی قرار بگیرند ، زیرا خط شکستگی بالای رباط های سندزموز است (رباط هایی که گوساله را از پشت و عقب متصل می کنند و ثبات می دهند) و بنابراین بی ثباتی ایجاد می شود.
  • فیبولا در شکستگی D نیز نقش دارد. آن اشعه ایکس میزان دقیق شکستگی ، شکل آن ، ساختارهای استخوانی درگیر و وجود دررفتگی را نشان می دهد.

خلاصه

در مورد یک شکستگی مچ پا، منع تنش معمولاً از ابتدا برای محافظت از سازه ها داده می شود. در این مرحله ، با تمرینات خاصی از PNF می توان قدرت عضلانی را حفظ کرد. در دوره بعدی التیام زخم و هنگامی که بار آزاد می شود ، می توان ظرفیت بار پا را مجدداً با آموزش حس عمقی بهبود بخشید ، تعادل تمرین و عضله سازی. زمان بارگیری پا باید با مشورت پزشک تعیین شود.