تعریف
اصطلاح سندرم WPW مخفف یک اختلال است که به سندرم ولف-پارکینسون-وایت معروف است. این بیماری از گروه آریتمی های قلبی است. مشخصه آن یک مسیر اضافی بین دهلیز و بطن است که در یک فرد سالم وجود ندارد قلب. این یک بیماری مادرزادی است ، اما معمولاً پس از سن 20 سالگی خود را نشان می دهد.
نوع A
سندرم WPW را می توان به یک نوع A و یک نوع B تقسیم کرد. انتساب نوع به منطقه ای بستگی دارد که مسیر اضافی (لوازم جانبی) در آن قرار دارد. در نوع A یک مسیر اضافی بین دهلیز چپ و بطن چپ. با این حال ، تمایز بین نوع A و نوع B به سختی امروزه در سندرم WPW نقشی دارد.
نوع B
مسیر اضافی در سندرم WPW نوع B بین دهلیز راست و بطن راست. مسیر هدایت در هر دو سندرم نوع A و نوع B بسته نرم افزاری Kent نامیده می شود. تفاوت بالینی قابل توجهی بین نوع A و نوع B وجود ندارد. با این حال ، آنها با یکدیگر متفاوت هستند ، به عنوان مثال در ارائه ECG.
علل سندرم WPW
همانطور که به طور خلاصه در بالا ذکر شد ، علت سندرم WPW یک مسیر هدایت اضافی در است قلب. قلب عملکردها با استفاده از تحریک الکتریکی است که از یک نقطه به نقطه دیگر منتقل می شود. در پایان ، این تحریکات الکتریکی باعث انقباض همزمان عضله قلب ، یعنی ضربان قلب می شود.
به طوری که تحریک می تواند از یک نقطه به نقطه دیگر منتقل شود ، مسیرهای هدایت خاص تحریک وجود دارد. به عنوان مثال ، هدایت تحریک از دهلیز به بطن توسط گره دهلیزی - بطنی (گره AV) در قلب سالم ، این تنها راهی است که تکانه های الکتریکی می توانند از دهلیز به بطن عبور کنند.
در سندرم WPW علاوه بر مسیر ، مسیر دیگری نیز بین دهلیز و بطن وجود دارد گره AV. بسته نرم افزاری کنت نامیده می شود. در سندرم WPW ، تکانه های الکتریکی که از دهلیز به بطن از طریق مجرا انجام شده است گره AV می تواند از طریق بسته کنت به بطن بازگردد و باعث تحریک مجدد - زود - تحریک شود. این به نوبه خود منجر به تحریک مجدد اولیه بطن و در نتیجه تسریع ضربان قلب می شود (تاکی کاردی) همچنین انواع مختلفی وجود دارد که در آن تحریک "طبیعی" از طریق باندل کنت از دهلیز به بطن و تحریک رتروگراد از بطن به دهلیز از طریق گره AV انجام می شود.
تمام مقالات این مجموعه:
