La تارسال سندرم تونل یکی از سندرم های فشرده سازی عصب منقبض کننده عصب است. بین قدامی و خلفی تمایز قائل می شوند تارسال سندرم تونل قدامی تارسال سندرم تونل بر روی N. fibularis profundus تأثیر می گذارد.
در سندرم تونل تارسال خلفی ، عصب تیبیا در اصطلاحاً تونل تارس فشرده می شود. هر دو از عصب سیاتیک ("عصب سیاتیک"). سندرم تونل تارسال خلفی بیشتر اتفاق می افتد.
عصب درشت نی در امتداد عقب پایین قرار دارد پا تا پای جانبی تا کف پا. ماهیچه های حرکتی ساق پا و پا را تأمین می کند و بنابراین ، از جمله موارد ، قدم زدن در نوک انگشتان را بر عهده دارد. قسمت حساس گوساله و کف پا را تأمین می کند. می تواند در مسیر خود در پشت درونی محدود شود مچ پا. اینجاست که به اصطلاح تونل تارسال واقع شده است که به آن محدود می شود استخوان ها از داخل و توسط نواری از خارج ، Retinaculum flexorum یا Ligamentum laciniatum پوشانده می شود.
سندرم تونل تارس قدامی
سندرم تونل تارس قدامی یک سندرم انقباض عصبی است که بر N. fibularis profundus تأثیر می گذارد (گاهی منسوخ شده نیز نامیده می شود N. peroneus profundus). بنابراین یک مترادف نیز "سندرم فیبولاریس" است. N. fibularis profundus شاخه عصبی N. fibularis communis است که به نوبه خود یک قسمت عصبی (قسمت fibularis) N. ischiadicus است.
این به 2 تقسیم می شود اعصاب بالای حفره پوپلیتئال: N. fibularis communis و N. tibialis. علاوه بر N. fibularis profundus ، قسمت فیبولاریس نیز باعث پیدایش N. fibularis superficialis می شود. دو شاخه عصب در ناحیه استخوان فیبول جدا می شوند سر، دقیق تر در M. fibularis longus.
با این حال ، شاخه اصلی علامتی عصب فیبولار N. fibularis profundus است. علت سندرم تونل قدامی تارس فشرده سازی عصب در ناحیه قارچ در نظر گرفته می شود مچ پا مفصل ، از آنجا که عصب در زیر ساختار رباط قرار دارد ، Retinaculum extensorum inferius (در ادبیات Ligamentum cruciforme نیز نامیده می شود). علاوه بر شبکیه ، ساختار عضلانی ، M. extensor hallucis brevis نیز می تواند منجر به فشرده سازی عصب شود.
با استفاده مکرر از کفش های بلند ، این انقباض ایجاد می شود. چکمه های اسکی و کفش کوهنوردی نیز می توانند علائم را تشدید کنند. مانند بسیاری دیگر از سندرمهای انقباض عصب ، دلیل مکرر وجود التهاب التهاب استخوان است ، زیرا ناحیه آسیب دیده با هزینه N. fibularis profundus متورم می شود.
اما همچنین پس از جراحات ، حضور a گانگلیون (= تغییرات بیش از حد ، بافت توموری در کپسول مفصل یا غلاف تاندون) یا دیابت mellitus می تواند خطر ابتلا به سندرم تونل تارس قدامی را بشدت افزایش دهد. سرانجام ، حالت بارداری یا یک اختلال گردش خون مزمن نیز می تواند N. fibularis profundus را فشرده کند. سندرم تونل تارس قدامی را می توان به صورت محافظه کارانه درمان کرد زهکشی لنفاوی، نفوذ موضعی استروئیدها و بی حس کننده های موضعی، پمادها و کفی ها. اگر بیمار به درمان محافظه کارانه پاسخ ندهد ، معمولاً جراحی انجام می شود.
