مترادف
سرطان تراشه ، کارسینوم نای - نای سرطان توموری در ناحیه نای است و به آن تعلق دارد سر و گردن تومورها به طور کلی تومور به معنای رشد بدون مانع بافت به تومور است (نئوپلازی ، تشکیل جدید). این روند می تواند بدون عوامل ایجادکننده رشد نیز رخ دهد.
به این تشکیل بافت خودمختار گفته می شود. بین تومورهای خوش خیم و تومورهای بدخیم تمایز قائل می شود. تقسیم بندی براساس ویژگی های رشد شکل گیری جدید است و برای انتخاب روش درمانی مناسب تعیین کننده است.
تومورهای خوش خیم به آرامی رشد کرده و جابجا می شوند ، یعنی به صورت غیر تهاجمی در گروه های سلولی اطراف قرار می گیرند. این رشد جدید معمولاً با چشم غیر مسلح به راحتی از بافت طبیعی قابل تشخیص است و شانس بهبودی بسیار خوبی دارد. تومور بدخیم ، که به سرعت و مخرب (به طور تهاجمی مخرب) در بافت اطراف رشد می کند ، باید از بافت طبیعی تشخیص داده شود.
تمایز از بافت طبیعی دشوار است. علاوه بر این ، این سلولهای تومور می توانند گسترش یافته و باعث تومورهای بیشتر در سایر مناطق بدن شوند. این متاستاز نامیده می شود.
طبقه بندی
تومورهای اپیتلیال از مجامع سلولی صفحه ای یا غده ای سرچشمه می گیرند که در نای نیز وجود دارند. پاپیلوماها تومورهای خوش خیم سنگفرشی هستند اپیتلیوم، که در پوست و غشای مخاطی و همچنین در بافت ادرار رخ می دهد مثانه (یوروتلیوم). آدنوما تومورهای خوش خیم دیگری هستند و از غده تشکیل می شوند اپیتلیوم.
تومورهای بدخیم این گروههای سلولی کارسینوم نامیده می شوند و حدود 90٪ از کل تومورهای بدخیم را تشکیل می دهند. تومورهای مزانشیمی به طور کلی تومورهایی هستند که از عضله ، بافت همبند یا حمایت کننده منشا می گیرند. از آنجا که نای تشکیل شده از غضروف کلیپ ها ، تومورها نیز می توانند از این ماده ایجاد شوند.
آنها همچنین شامل تومورهای بافت عروقی و خون سلول ها. اصطلاح مزانشیمی به سلولهایی گفته می شود که هنوز در مرحله پیش ساز هستند. انواع مختلفی از تومورهای خوش خیم و بدخیم نیز شناخته شده است.
علل
علت اصلی نای سرطان به عنوان مصرف گسترده تنباکو و مواد سرطان زا در نظر گرفته می شود. مصرف بیش از حد الکل با مقاومت بالا نیز یکی از عوامل اصلی خطر است. سایر مواد مضر آزبست ، آرسنیک ، گازهای خروجی اتومبیل یا مواد رادیواکتیو هستند.
اینها می توانند ایجاد کنند سرطان از طریق تماس مداوم در زندگی روزمره کاری. عوامل ژنتیکی مانند وضعیت ارثی یا حساسیت خاص (استعداد) یا تجمع سرطان در خانواده نیز به طور کلی از جمله دلایل آن هستند. تومورها در نای همچنین می توانند در اثر پراکندگی از تومورهای اولیه ایجاد شوند.
روند تکامل تومور در سطح مولکولی صورت می گیرد و در پزشکی به آن سرطان زایی گفته می شود. این فرآیند با تغییر (جهش) در DNA آغاز (آغاز می شود). اغلب اوقات دیگر نمی توان با مکانیزم ترمیم خود DNA چنین تغییراتی را از بین برد.
این امر منجر به اختلال در سلولها شده و منجر به رشد (تکثیر) بدون مانع این سلولهای آسیب دیده می شود. این مرحله از تومورزایی مرحله تأخیر نام دارد. سلول سالم اصلی اکنون (از نظر آسیب شناسی) تا حدی تغییر یافته است که عواملی در سلول که مانع رشد کنترل نشده می شوند ، بی اثر می مانند. از طرف دیگر ، تغییر در سلول ممکن است باعث بیش فعالی عوامل تقویت کننده رشد نیز شده باشد. سپس به این موارد انکوژن گفته می شود.
