سرطان رکتال

معرفی

کارسینوم رکتوم زمانی بیماری است که رشد بدخیم (تومور) در آخرین قسمت روده تشکیل شده باشد. آخرین بخش از روده بزرگ نامیده می شود رکتوم. در این بخش دیگر هیچ جذب وجود ندارد.

مدفوع صرفاً در این قسمت ذخیره می شود و سپس بدن را خالی می کند تا از طریق آن تخلیه شود مقعد. رکتال سرطان ترجیحاً در غشای مخاطی دستگاه گوارش ایجاد می شود و بنابراین آدنوکارسینوم نامیده می شود. روده بزرگ سرطان بسیار شایع تر از سرطان است روده کوچک، و فرض بر این است که دلیل این امر مدت زمان بیشتری است که غذا در روده بزرگ باقی می ماند.

مربوط به روده بزرگ سرطان خود ، سرطان رکتوم به اندازه تومورهای سایر قسمتهای روده بزرگ تشخیص داده نمی شود. به عنوان یک قاعده ، این افراد در سنین بالاتر از میانسالی تشخیص داده می شوند. با این حال ، سرطان رکتوم یکی از رایج ترین انواع سرطان در مردان و زنان است.

همانند سایر انواع سرطان دستگاه روده ، تشخیص و درمان تومور در اسرع وقت مهم است. سرطان رکتوم توسط سلولهای مخاطی تخریب شده ایجاد می شود که کنترل نشده رشد می کنند و دیگر با مرگ طبیعی سلولها نمی میرند. این امر منجر به تکثیر تومور می شود.

چرا سلولها تخریب نمی شوند 100٪ تعیین می شود. با این حال ، عوامل خاصی این امر را ترجیح می دهند. از آنجا که این بخش مهمی از دستگاه گوارش، تغذیه بی اهمیت نیست.

فرد باید سالم ، متعادل و سرشار از فیبر بخورد رژیم غذایی، به عنوان تفاله غذا در روده بزرگ واقع شده است ( رکتوم برای مدت زمان طولانی بخشی از روده بزرگ است و این بیشتر آسیب می بیند (در مقایسه با روده کوچک) اغلب اتفاق می افتد. آلاینده ها از استعمال دخانیات همچنین اعتقاد بر این است که باعث پیشرفت سرطان رکتوم می شود ، به همین دلیل است که باید به طور کامل از دود اجتناب شود بیماری های دستگاه روده مانند پولیپ ها و رشد خوش خیم نیز می تواند توسعه تومور را تسهیل کند.

بیماری هایی مانند بیماری کرون، که مزمن هستند و اغلب دیواره روده را تحت تأثیر قرار می دهند ، نیز از عوامل خطر هستند. در هر صورت باید اضافه شود ، افرادی که هیچ عامل خطری ندارند البته می توانند به سرطان رکتوم نیز مبتلا شوند. در طول زندگی ، اشتباهات زیادی در تجدید سلول های خود بدن رخ می دهد. به طور معمول ، بدن دارای مکانیسم های ترمیم است که این اشتباهات را لغو و جبران می کند. با این وجود ، سلول های معیوب در طول زندگی در بدن باقی می مانند و می توانند باعث تشکیل تومور در زمان مناسب شوند.