ساختار ریه ها | ریه

ساختار ریه ها

در ریه، برونش ها در مجموع بیش از 20 تقسیم می شوند: اول ، سه لوب ریه در سمت راست و دو لوب در سمت چپ متمایز می شوند ، که می تواند بیشتر تقسیم شود. دیواره لوله های برونش حاوی است غضروف میله ها و عضلات صاف (عضله برونش). سهام غضروف با افزایش فاصله از میله ها به طور مداوم کاهش می یابد دهان.

La غضروف پرانتز وظیفه جلوگیری از فروپاشی برونشها در طی استنشاق (فشار منفی در ریه بافت!). همانطور که آنها از طریق عبور می کنند ریه بافت ، برونش ها با عروق ریوی همراه با اکسیژن تخلیه شده همراه هستند خون از راست قلب. در مقابل ، رگها با اکسیژن غنی هستند خون در مرزهای بین بخشهای مختلف ریه اجرا شود.

این مهم است زیرا جراح جهت گیری آسان درون بافت ریه دارد و در صورت لزوم می تواند بخشهای جداگانه را بدون از دست دادن عملکرد بافت باقیمانده حذف کند (برداشتن جزئی ریه). مرحله نهایی شاخه های راه هوایی آلوئول ها (کیسه های هوا) هستند. اگرچه آنها بسیار کوچک هستند (قطر کاملاً زیر 1 میلی متر) ، اما بسیار زیاد هستند (300 میلیون تخمین زده می شود) به طوری که سطح کل آنها به اندازه یک تنیس دادگاه.

اگر سطح کل آلوئول ها ، که برای تبادل گازها مهم است (اکسیژن دی اکسید کربن خالص خارج) ، کاهش یابد ، از این به عنوان محدود کننده یاد می شود تهویه بی نظمی علائم (علائم) این بیماری تنگی نفس و سرعت تنفس سریع است ، زیرا به دلیل کمبود سطح ، اکسیژن کافی در هر نفس قابل جذب نیست. فرد آلوئول ریوی مانند انگور در اطراف کوچکترین پسوندهای نایژه ها گروه بندی می شوند.

از آنجا که آنها هوا را هدایت نمی کنند بلکه آن را مبادله می کنند ، ساختمان دیواری خاصی دارند. سلول ها بخصوص نازک هستند و دیگر مژک های معمولی ندارند دستگاه تنفسی. سلولهای ویژه دیگری نیز در دیواره آلوئول وجود دارد. وظیفه آنها تشکیل سورفاکتانت است.

این سورفاکتانت مخلوطی از چربی و پروتئین است و وظیفه کاهش کشش سطحی آلوئول ها را بر عهده دارد. کشش سطحی نیرویی است که در رابط هوا و مایع بین دیواره آلوئول با لایه مخاط آن از یک طرف و فضای هوا درون آلوئول از طرف دیگر وجود دارد. کشش سطحی به آلوئول ها تمایل به انقباض می دهد.

این گرایش توسط الیاف الاستیک بیشماری در بافت ریه مورد علاقه قرار می گیرد ، که در طول آن کشیده می شود استنشاق و نیروی محرک برای بازدم هستند. در دیوارهای آلوئول ریوی و همچنین در کوچکترین لوله های برونش ریز وجود دارد خون عروق (مویرگ ها) ، اما خیر عروق لنفاوی. این کار انجام وظیفه را برای بدن دشوارتر می کند لنف کانال ها (حذف مایعات).

بنابراین ، تجمع مایعات در این منطقه (ادم ریوی) منجر به اختلال عملکرد قابل توجهی می شود. خون عروق خون استفاده شده را به ریه ها منتقل کرده و محصول نهایی متابولیسم (دی اکسید کربن ؛ CO2) را در داخل آزاد می کند آلوئول ریوی. در همان زمان ، آنها اکسیژن تازه را گرفته و از طریق چپ وارد گردش خون زیادی می شوند قلب.

این تبادل گاز فقط در مدت زمان تماس 0.3 ثانیه ای بین سلول های خونی و دیواره آلوئول انجام می شود! اگر یک بار دیگر مسیر هوا را دنبال کنید ، متوجه خواهید شد که همه راه های هوایی ارتباط مستقیمی با محیط دارند. هیچ مانعی بین لب ها و پوشش داخلی آلوئول وجود ندارد. از آنجا که 500 میلی لیتر هوا در هر تنفس استنشاق می کند (تقریباً 12 بار در دقیقه) ، می توان تصور کرد که ریه ها به شدت در معرض ویروس ها, باکتری و قارچ های موجود در محیط.

علاوه بر این ، بافت ریه با لایه مخاطی خود شرایط رشد بسیار خوبی را برای انواع مختلف بیماریزاها فراهم می کند. در تمام بخشهای دستگاه تنفسی، یکی سلولهای سیستم دفاعی خود بدن را پیدا می کند (سیستم ایمنی بدن) ، که سعی می کنند این خطر را تا حدودی مستقیماً خودشان ، بخشی از طریق محصولات ترشحی دفع کنند. در صورت عدم موفقیت ، التهاب سیستم های رسانای هوا (برونشیت) یا بدتر ، ذات الریه خود رخ می دهد.

• ریه راست
• نای (نای)
• انشعاب تراشه (کارینا)
• ریه چپ