پیش بینی
کشش های ساده رباط معمولاً طی یک تا دو هفته بهبود می یابد. در صورت پاره شدن رباط های کپسولی ، درمان محافظه کارانه منجر به بهبود نقص زخمی در رباط ها می شود. در بیشتر موارد ، رباط های زخمی برای بازگرداندن عملکرد اصلی کافی هستند.
اگر ثبات کافی نباشد ، این منجر به بی ثباتی مفصل می شود. در این موارد ، باید جراحی در نظر گرفته شود. چنین آسیب هایی به ویژه برای ورزشکاران با جراحی قابل درمان است.
اگر هیچ عارضه ای وجود ندارد ، کامل است سازگاری برای ورزش معمولاً پس از سه ماه بازیابی می شود. مدت زمان بهبودی بسته به شدت ، محلی سازی و شرایط فیزیولوژیکی فرد مبتلا به صورت جداگانه متفاوت است. در حال حاضر هیچ اطلاعات ثابتی در مورد مدت روند بهبودی وجود ندارد که فرد بتواند 100٪ خود را به آن متعهد کند.
کوچک و ساده رباط پاره شده ظرف یک تا دو هفته قابل درمان است. سایر رباط های پاره شده به روند بهبودی بسیار طولانی تری نیاز دارند. در اصل ، منطقه رباط پاره شده باید حداقل 6 هفته بی حرکت باشد.
پس از آن ، بارگیری مجدد آهسته و محتاطانه دوباره امکان پذیر است. مهم این است که رباط دوباره به عملکرد اصلی خود عادت کرده و بلافاصله تا حد زیادی کشیده نشود. در مورد پاره شدن رباط صلیبی، به عنوان مثال ، شما می توانید بلافاصله پس از یک عمل دوچرخه سواری یا راه رفتن را شروع کنید.
با این حال، آهسته دویدن فقط باید 3 ماه پس از عمل شروع شود. ورزش های کاملاً خطرناک که مستعد پارگی مجدد رباط هستند (به عنوان مثال فوتبال ، هندبال ، اسکی ، تنیس و غیره) نباید تا 6-10 ماه بعد دوباره تمرین شود.
در کل ، تقریباً نیم سال طول می کشد تا رباط پاره شده ساختار بصورت عملکردی بازیابی شده و می توان مجدداً به طور معمول بارگیری کرد. پیش آگهی به وضوح به میزان پارگی رباط و نحوه درمان رباط پاره بستگی دارد. سن فرد مبتلا نیز نقش مهمی دارد.
اگر رباط پاره شده بلافاصله درمان شود ، احتمال بهبودی بسیار خوب است. برخلاف رباط های پاره شده تازه ، افراد مسن به سختی درمان می شوند و طولانی تر می شوند. این به دلیل این واقعیت است که ترمیم شکل فیزیولوژیکی سابق تقریباً غیرممکن است.
از آنجا که رباط ها برای بدن ضروری هستند حس عمقی از بدن ما ، مهم است که فورا درمان کنیم تا بتواند یک بهبودی خوب ایجاد کند. پیش بینی ، حساسیت به عمق است که مسئول ماست مغز دریافت اطلاعات در مورد وضعیت مفصل ، عضله و رباط و فعالیت آنها. ابزارهای درمانی مانند رباط های پلاستیکی نمی توانند این عملکرد درک حسی پیچیده را برآورده کنند.
علاوه بر این ، اگر به طور مداوم درمان نشود یا یک رباط پاره شده بسیار پیچیده از جمله آسیب کپسول باشد ، خطر بی ثباتی باقی مانده وجود دارد. احتمال آسیب دیدگی دیگر به آن ساختار رباط افزایش می یابد. تشخیص واضح و درمان مناسب نیز برای مقابله با مفصل یا دررفتگی "توپ و سوکت" مهم است.
مفصل توپی و سوکت مفصلی ناپایدار است که در نتیجه آسیب های متعدد مفصل گذشته یا رباط های پارگی نامناسب گذشته ایجاد می شود و ثبات کمتری نسبت به مفصل سالم دارد. رباط ها برای نگهداری نیز مهم هستند استخوان ها که در موقعیت با یکدیگر بیان می کنند. با این حال ، اگر رباط ها پس از پارگی ضعیف شوند ، مفصل بیشتر در معرض دررفتگی قرار می گیرد.
پس از پارگی رباط ، منطقه آسیب دیده باید به اندازه کافی محافظت شود تا عملکرد و ثبات کامل را بدست آورد. اگر رباط پاره شده به درستی متوقف نشود ، خطر دررفتگی پس از سانحه افزایش می یابد. این اشاره به آسیب دیدگی مفصلی بیشتر دارد ، که همچنین توسط نیروی خارجی ایجاد می شود. بنابراین برای اطمینان از پیش آگهی مطلوب پس از پارگی رباط و تأثیر مثبت بر روند بهبودی ، باید مواردی را در نظر گرفت.
