نشانه ها
قرارگیری مزمن در معرض رادون دومین علت اصلی آن است ریه سرطان بعد از استعمال دخانیات. سرطان بلافاصله توسعه نمی یابد ، اما پس از سالها یا دهه ها تخمین زده می شود که سالانه 200 تا 300 نفر در بسیاری از کشورها از ریه سرطان ناشی از رادون. پیش بینی می شود در آلمان تعداد قربانیان در سال 2000 و در ایالات متحده تا 20,000،XNUMX نفر باشد. ترکیبی از استعمال دخانیات و رادون به خصوص خطرناک تلقی می شود.
علل
رادون (Rn) یک گاز نجیب طبیعی است و بدون بو است ، طعم، یا رنگی که در هوای تنفسی ما رخ می دهد. این ماده به عنوان یک محصول پوسیدگی اورانیوم 238 تشکیل می شود که در خاک و سنگ یافت می شود. رادون به شکل ایزوتوپ های رادیواکتیو مختلف وجود دارد که با پوسیدگی ، تشعشعات آلفا منتشر می کنند. یکی از آنها رادون -222 با نیمه عمر 3.8 روز است. فرزندان رادون ، به عنوان مثال پولونیوم ، نیز رادیواکتیو هستند. آنها می توانند به صورت جامد در محل رسوب داده شوند دستگاه تنفسی و به خصوص خطرناک هستند. این تابش است که پس از استنشاق از گاز رادون یا مشتقات آن می تواند منجر به آسیب DNA به سلولهای اپیتلیال ریه ها و سرانجام پس از سالها به سرطان شود. طبق WHO ، رادون در همان دسته از مواد سرطان زا است که دود سیگار ، بنزن و آزبست دارند. رادون از طریق جریان هوا عمدتا از زیر زمین وارد خانه می شود و در آنجا تجمع می یابد. بالاترین سطح در زیرزمین اندازه گیری می شود و در طبقات فوقانی سطح به تدریج کاهش می یابد. منابع کمتر معمول دیگر آلوده هستند آب و مصالح ساختمانی که رادون ساطع می کنند. در بسیاری از کشورها ، بالاترین سطح رادون در کوه های آلپ و کوه های ژورا اندازه گیری می شود. با این حال ، با معرفی محدودیت های جدید WHO ، تقریباً همه مناطق به عنوان مناطق خطرناک در نظر گرفته می شوند.
اندازه گیری
رادون غلظت می توان با دوزیمتر تعیین کرد. هر خانه باید به صورت جداگانه ارزیابی شود ، زیرا در ملک همسایه می توان جیره بندی متفاوتی پیدا کرد. دفتر عمومی فدرال سلامتی لیستی از ایستگاههای اندازه گیری شناخته شده را که می توان دوزیمتر در آنها بدست آورد را منتشر می کند. طبق WHO ، مقدار حد مجاز در حال حاضر 100 Bq / m است
3
، به استثنای 300 Bq / m
3
. در بسیاری از کشورها از مقادیر بالاتر 400-1000 Bq / m استفاده می شود.
3
.
پیشگیری
رادون از طریق ترک وارد ساختمان می شود ، مفاصل، دهانه ها و کف های زیرزمین باز. با اقدامات ساختاری مناسب در ساختمانهای جدید یا بازسازی ساختمان در ساختمانهای قدیمی ، می توان سطح رادون را به زیر حد کاهش داد.
