درمان و درمان عواقب آن
اگر عفونت بعد از اسپلنکتومی اتفاق بیفتد ، همیشه خطر یک دوره جدی بیماری (OPSI) به دلیل عدم وجود وجود دارد. طحال. بدن باید در مبارزه با عوامل بیماری زا مورد حمایت قرار گیرد. برای این منظور ، درمان آنتی بیوتیکی باید بلافاصله ، معمولاً به شکل سفتریاکسون ، در صورت لزوم در ترکیب با ونکومایسین آغاز شود.
بسته به فوریت ، مواد فعال را می توان به وسیله کانول وریدی (شروع سریعتر عمل) یا به صورت قرص تجویز کرد. همچنین به برخی از بیماران آنتی بیوتیک داده می شود تا بعد از طحال به خانه ببرند ، و سپس در صورت تب یا سایر بیماریهای سیستمیک (به عنوان مثال آموکسی سیلین یا لووفلوکساسین). با این حال ، این امر نیاز به آموزش مناسب بیمار دارد.
اگر طحال بند منجر به یک رویداد ترومبوآمبولیک شود ، مانند پا رگ ترومبوز، این معمولاً با دارو درمان می شود. سپس درمان شامل موارد زیر است: هپارین آماده سازی ها یا به اصطلاح مهار کننده های فاکتور X (به عنوان مثال ریواروکسابان یا فونداپارینوکس). پس از درمان حاد ، پیشگیری از عود در قالب مشتقات کومارین (به عنوان مثال Marcumar®) طی یک دوره چند ماهه آغاز می شود. در مورد ریوی آمبولی، همچنین ممکن است لازم باشد لیز دارو انجام شود (انحلال خون لخته) یا برداشتن لخته با جراحی.
چه عوارضی می تواند بعد از عمل طحال ایجاد شود؟
با توجه به عوارض بعد از طحال ، سیستم تنفسی بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرد. با توجه به افزایش حساسیت به عفونت ، تکرار می شود ذات الریه (ذات الریه) و پلور افیوژن (تجمع مایع در فاصله بین قفسه سینه دیواره و ریه) نیز ممکن است رخ دهد. در حدود یک از صد بیمار ، به اصطلاح پانکراس فیستول در نتیجه حذف طحال، یعنی یک اتصال لوله مانند از لوزالمعده به روده یا حفره شکمی. از آنجا که طحال همچنین مسئول تجزیه ترومبوسیت ها (خون پلاکت) ، حوادث ترومبو آمبولی مانند ترومبوز از درگاه رگ or پا رگها بیشتر بعد از طحال انجام می شوند.
