درد در دوران بارداری

بارداری (مترادف: جاذبه ، حاملگی ؛ لاتین: graviditatis) یک وضعیت اضطراری مطلق برای بدن زن است ، حتی اگر یک وضعیت کاملا طبیعی باشد. در یک دوره 9 ماهه (288 روز) سلول تخمک بارور شده در کودک بالغ می شود. بارداری می تواند اشکال مختلفی داشته باشد.

در حالی که برخی از زنان وقت خود را تا زایمان می گذرانند و تقریباً بدون شکایت است ، اما برخی دیگر از مشکلات شکایت دارند. این مشکلات از متوسط ​​است تهوع (بیش از حد) به فشار خون بالا (فشار خون بالا) و دنده درد. اما چه عواملی باعث درد در دوران بارداری می شود و به هر حال چه دردی دارد؟

درد می تواند توسط ایجاد شود تخمدان، مثلا. در حین بارداری, درد شکم می تواند کاملاً فیزیولوژیک باشد. فقط به این واقعیت فکر کنید که بدن در شرایط کاملاً شدید قرار گرفته است.

کودک متولد نشده به مرور رشد می کند و یک فضای مورد نیاز در شکم وجود دارد. اندام های دیگر فشرده شده و رحم گسترش می یابد و با شرایط جدید سازگار می شود. این کشش تحت شرایط خاص می تواند دردناک باشد ، این یک عضله طبیعی است درد.

کودک همچنین پس از مدت زمان مشخصی شروع به لگد زدن و حرکت می کند. این امر به وضوح توسط مادران باردار احساس می شود و در برخی شرایط کودک ممکن است به طریقی دردناک توجه را به سمت خود جلب کند. چنین شکایاتی را معمولاً می توان با موضع تسکین دهنده تسکین داد.

زن باردار می تواند پاها را بالا بکشد یا به پهلو بخوابد. بطری های آب گرم یا حمام های گرم نیز کمک می کنند. اما اگر درد طولانی مدت یا بسیار شدید باشد باید با پزشک مشورت شود. سوزش هنگام ادرار کردن ، خونریزی یا شدید تهوع همچنین باعث نگرانی می شود. اینها می تواند نشانه هایی از عوارض جدی تر باشد و نیاز به مراقبت پزشکی دارد.

میوم های بارداری

میوم ها تومورهای خوش خیم هستند رحم. می توان آنها را به عنوان تومورهای عضلانی خوش خیم توصیف کرد که در لایه عضلانی استخوان ایجاد می شوند رحم (میومتر) آنها از عضلات صاف تشکیل شده اند.

تقریباً از هر چهار زن یک نفر بعد از 30 سالگی حداقل یک میوم خواهد داشت و حدود 25٪ این زنان علائم دارند. اگر فیبروم های زیادی وجود داشته باشد و در نتیجه رحم بزرگ شود ، به این میوماتوزوس رحم می گویند. اندازه میومها می تواند تا 20 سانتی متر رشد کند و در نتیجه a بارداری.

علائمی که میوم ها می توانند ایجاد کنند شامل خونریزی شدید قاعدگی یا خونریزی بین قاعدگی ، نیاز به ادرار ، درد و یبوست. در دوران بارداری ، فیبروم ها می توانند باعث ناراحتی اضافی بین ماه های سوم و ششم بارداری شوند. آنها می توانند علت درد شدید جدا شده در ناحیه فیبروم باشند.

این درد ناشی از این واقعیت است که بافت فیبروم در صورت کمبود از بین می رود (انفارکتوس) خون عرضه. این به عنوان انحطاط قرمز شناخته می شود. این امر باعث درد بسیار شدیدی می شود ، به ویژه هنگامی که باعث کشش می شود صفاقی.

افزایش تولید هورمون در دوران بارداری می تواند رشد فیبروم را افزایش داده و در نتیجه در مورد فیبروم هایی که قبلاً بدون درد بودند به عوارضی منجر شود. در موارد نادر ، فیبروم های بسیار بزرگی که در قاعده رحم قرار دارند ممکن است به سزارین نیاز داشته باشند. این همیشه در مواردی است که موقعیت فیبروم کانال تولد را مسدود می کند.

علاوه بر این ، فیبروم داخل رحمی (رحم) احتمال بروز را افزایش می دهد سقط جنین or تولد زودرس فقط کمی. بالاتر از یک اندازه خاص ، انقباضات می تواند زودرس القا شود. همچنین می تواند کودک را در وضعیت غیرطبیعی مانند تظاهر بریچ قرار دهد.

در موارد بسیار نادر ، آنها باعث خونریزی یا جدا شدن زودرس از جفت. به اصطلاح میوم های زیر جفت مسئول این امر هستند. این نوع فیبروم ها ممکن است از کاشت آن جلوگیری کنند جنین به دلیل موقعیت آنها ، بنابراین منجر به حاملگی خارج رحمی می شود.

در مورد آن چه می توان کرد؟ روش های درمانی متعددی وجود دارد ، از داروهای محافظه کارانه گرفته تا مداخلات جراحی. نوع درمان به شرایط عمومی بستگی دارد شرط از زن ، علائم و البته تمایل به بچه دار شدن.

در مورد زنان باردار باید مراقب بود که بارداری به خطر نیفتد. به عنوان یک قاعده کلی ، فیبروم های درمان نشده باید در فواصل منظم بررسی شوند. به این ترتیب می توان رشد میوم را مشاهده و از ابتلا به آن در مراحل اولیه جلوگیری کرد. سینه ها و پستانک ها نیز در دوران بارداری تغییر می کنند و می توانند مشکلاتی ایجاد کنند.