مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین
گزینشی سروتونین بازدارنده های جذب مجدد (SSRIs) گروه بزرگی از داروها هستند که شامل داروهای اضطراب و داروهای ضد درد هستند افسردگی. مکانیسم عملکرد این داروها بسیار پیچیده است و درک آن خیلی آسان نیست. مولکول سروتونین یک ماده پیام رسان است (انتقال دهنده عصبی) که احساس خوب بیماران را تضمین می کند.
اگر کمبود وجود داشته باشد سروتونین، بیمار مواد مسنجر کافی ندارد که باعث ایجاد خلق و خوی مثبت شود. اکنون به این واقعیت رسیده است که بیمار از کمبود سروتونین ناراضی می شود یا ترس هرچند زیادی را احساس می کند. به منظور مقابله با خلق و خوی منفی ، مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین وجود دارد ، که می تواند به عنوان دارویی علیه اضطراب و به عنوان دارویی علیه غم (داروهای ضد افسردگی) استفاده شود.
مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین مانع از خارج شدن ماده پیام رسان سروتونین از داخل می شوند خون و به اصطلاح شکاف سیناپسی. در نتیجه ، افزایش سروتونین باقی مانده و روحیه بیمار روشن می شود. در عین حال ، می توان از این داروها علیه اضطراب استفاده کرد ، زیرا همچنین می تواند به بیمار کمک کند تا آرامش بیشتری پیدا کند و بنابراین اضطراب را به حداقل برساند.
دولوکستین ماده موثری است که در داروهای مختلف ضد اضطراب موجود است. با این حال ، دولوکستین نه تنها به عنوان داروی اضطراب استفاده می شود بلکه احساس کمتری را در بیمار تضمین می کند درد. این به دلیل این واقعیت است که دولوکستین اثر مواد انتقال دهنده (انتقال دهنده های عصبی) را افزایش می دهد نورآدرنالین و سروتونین با حذف نکردن آنها از خون (از این رو نام پزشکی: سروتونین انتخابی و نورآدرنالین - بازدارنده های جذب مجدد).
از آنجا که سروتونین و نوراپی نفرین موادی هستند که بیمار را خوشحال می کنند در صورت وجود غلظت های بیشتر در خون، دولوکستین روحیه را نیز روشن می کند و بنابراین یک داروی اضطراب موثر است. ماده فعال دولوکستین معمولاً به صورت کپسول تجویز می شود. ماده فعال سیتالوپرام یا اسکیتالوپرام به اصطلاح مهارکننده های جذب مجدد سروتونین هستند.
از این موارد استفاده می شود تا باعث افزایش سروتونین ، یک ماده پیام رسان (انتقال دهنده عصبی) ، که باعث خوشحالی می شود ، در خون باقی می ماند. ماده فعال سیتالوپرام در داروهای ضد اضطراب وجود دارد ، اما همچنین اغلب به عنوان داروی ضد تجویز می شود افسردگی، یعنی به عنوان ضد افسردگی. سیتالوپرام همچنین در بیماران مبتلا به اختلالات هراس ، هراس یا اختلالات شخصیتی استفاده می شود.
به طور کلی ، سیتالوپرام به عنوان داروی اضطراب به خوبی عمل می کند زیرا دارای اثرات خلقی و همچنین افزایش رانندگی یا رانندگی است. سیتالوپرام به عنوان داروی اضطرابی به شکل قرص مصرف می شود و باید در مورد دوز دقیق آن با روش درمانی صحبت شود روانپزشک و در صورت لزوم می تواند کمی افزایش یا کاهش یابد. ماده فعال پاروکستین ممکن است در داروهای مختلف اضطرابی وجود داشته باشد.
پاروکستین در واقع یکی از داروهایی است که برای درمان استفاده می شود افسردگی. دقیق تر ، به اصطلاح یک مهارکننده جذب مجدد سروتونین است. این به این معنی است که پاروکستین از حذف مولکول های انتقال دهنده (انتقال دهنده های عصبی) سروتونین جلوگیری می کند تا سروتونین بیشتر فعال شود. این باعث می شود که بیمار احساس بهتری داشته باشد زیرا سروتونین یک ماده پیام رسان است که بر خلق و خوی تأثیر می گذارد. به طور کلی ، از پاروکستین به ندرت به عنوان دارو در برابر اضطراب، اما بیشتر اوقات این ماده فعال در افسردگی استفاده می شود. با این حال ، از پاروکستین می توان برای امور اجتماعی نیز استفاده کرد اختلالات اضطرابی، هراس یا اختلالات استرس پس از سانحه.
