تومورهای خاص سلولی | تومور مغزی

تومورهای خاص سلول

گلیوبلاستوما تومورهایی هستند که از برخی سلولهای گلیایی ، اصطلاحاً آستروسیت ها نشأت می گیرند و شدیدترین "بدخیمی" را دارند. آنها شایع ترین تومورهای بدخیم در هستند سیستم عصبی و با پیش آگهی بسیار ضعیفی همراه هستند. آنها معمولاً در سنین 60 تا 70 سال بروز می کنند.

علاوه بر این ، مردان دو برابر زنان مبتلا می شوند. گلیوبلاستوما می تواند در هرجای دیگر گسترش یابد مغز، بنابراین علائم خاص می توانند بسیار متفاوت باشند. در بیشتر موارد ، درمان از گلیوبلاستوما شامل جراحی و به دنبال آن پرتودرمانی و شیمی درمانی.

با این حال ، از آنجا که تومور به میزان زیادی از طریق نفوذ در بافت اطراف رشد می کند ، معمولاً نمی توان تمام سلول های تومور را از بین برد ، که پیش بینی را به شدت کاهش می دهد. متوسط ​​زمان زنده ماندن پس از تشخیص اولیه بین 17 تا 20 ماه است. آ مدولوبلاستوما یک تومور بدخیم از است مخچه، که معمولاً در کودکان بین چهار تا نه سال رخ می دهد.

این در پایه از توسعه می یابد مخچه و معمولاً به هر دو نیمه مخچه و بافت اطراف آن نفوذ می کند. از تخریب توصیف شده بافت اطراف ، علائم معمولی آن است مدولوبلاستوما دنبال کردن. به دلیل درگیر شدن در مخچه، به ویژه آتاکسی با قصد لرزش یکی از آنهاست.

این یک اختلال حرکتی را با افزایش توصیف می کند لرزش با حرکت عمدی. علائم بعدی ارائه می شود: میزان علائم تا حد زیادی به اندازه تومور بستگی دارد. درمان شامل برداشتن کامل تومور از طریق جراحی است که معمولاً با تابش بعدی انجام می شود.

نرخ بقا 10 ساله برای مدولوبلاستوما 60٪ است پیش آگهی به سن کودک بستگی دارد. هرچه کودک در اولین تشخیص بزرگتر باشد ، احتمال بهبودی او بیشتر است.

• سردرد شدید
• تهوع
• استفراغ
• تشنج های گاه به گاه
• یا تغییر شخصیت.

مننژیوم یکی از رایج ترین انواع آن است مغز تومورها ، 15٪ کل تومورها را تشکیل می دهد. آنها از سلولهای به اصطلاح ایجاد می شوند منینژ، مننژهای نرم. 80-90٪ از مننژیوم ها به عنوان خوش خیم دسته بندی می شوند ، که به طور چشمگیری احتمال بهبود را بهبود می بخشد.

آنها "pleomorphic" نامیده می شوند. تقریباً به طور انحصاری بزرگسالان تحت تأثیر این تومور قرار می گیرند. اوج فرکانس بین 40 تا 60 سالگی است.

در مقایسه با تخریب بافت اطراف تومورهای "بدخیم" ، بیشتر مننژیوم ها بسیار آهسته رشد می کنند و فقط بافت اطراف را جابجا می کنند. در نتیجه ، علائم معمولاً تا زمانی که تومور از اندازه قابل توجهی برخوردار نباشد ، ظاهر نمی شوند. بسته به محلی سازی ، طیف علائم حاوی علائم عمومی افزایش فشار داخل جمجمه است ، از جمله موارد منع مصرف ، درمان منیژوما همیشه شامل برداشتن جراحی است.

اگر به عنوان مثال ، این امر به دلیل موقعیت پیچیده امکان پذیر نباشد ، پرتودرمانی بهترین گزینه ممکن است. پیش آگهی در اینجا بستگی زیادی به تاریخ شناسی تومور ، یعنی تومور "خوش خیم" یا "بدخیم" باشد. پیش آگهی مننژیومای خوش خیم مکرر به طور کلی خوب است.

با این حال ، خطر عود تا 20٪ نیز وجود دارد. مننژیوم بدخیم میزان بقا 5 ساله به طور قابل توجهی بدتر است و در 78٪ سال 5٪ بیماران حداقل یک تومور راجعه خواهند داشت.

• سردرد
• تهوع
• استفراغ
• خرابی های میدان دید
• تشنج
• اختلالات حرکتی

مدت آستروسیتوم از سلولهای اصلی این تومور ، اصطلاحاً آستروسیت گرفته شده است.

اینها بخشی از بافت حمایت کننده از مغز، اصطلاحاً glia. این دلیل تعلق آستروسیتوماها به گلیوم است. آنها حدود یک چهارم تومورهای مغزی را تشکیل می دهند.

WHO در اینجا بین 4 درجه مختلف تومور تفکیک می کند. علائم آن آستروسیتوم معمولاً فقط افزایش کلی فشار داخل جمجمه را نشان می دهد. بنابراین ، در صورت وجود هرگونه سوicion ظن ، تصویربرداری به صورت CT یا MRT همیشه مورد نیاز است.

درمان و پیش آگهی به "درجه بدخیمی" تومور بستگی دارد. به عنوان مثال ، درجه 1 آستروسیتوم، برخلاف آستروسیتومای درجه 3 و 4 ، به فولاد بعدی یا شیمی درمانی پس از برداشتن جراحی علاوه بر این ، به طور کلی پیش آگهی خوبی برای آستروسیتومای درجه 1 ارائه می شود. در مقابل ، میانگین طول عمر آستروسیتومای درجه 4 (گلیوبلاستوما، به زیر مراجعه کنید) فقط حدود 18 ماه است.

الیگودندروگلیوم ها در اصطلاح گلیوما شمرده می شوند و در بیشتر موارد خوش خیم هستند. آنها عمدتا در سنین 25 تا 40 سالگی رخ می دهند. بسته به "بدخیمی" تومور ، 4 درجه مختلف طبقه بندی می شود.

مانند بیشتر تومورهای مغزی ، علائم شامل علائم افزایش عمومی فشار داخل جمجمه است (سردرد, تهوع، سردرگمی) ، اما تشنج صرعی نیز شایع است. درمان ، و همچنین پیش آگهی الیگواندروگلیوما به درجه تومور بستگی دارد و ممکن است شامل شیمی و پرتو درمانی یا جراحی میزان بقا 10 ساله برای یک تومور نسبتاً خوش خیم و خوب واقع شده حدود 50٪ است.

با این حال ، در مورد الیگواندروگلیومای درجه 4 ، این میزان به 20٪ کاهش می یابد. اپاندیوموما از سلولهای اصطلاحاً اپاندیمال ایجاد می شود. آنها یک لایه سلولی را بین سلولهای عصبی و مایع مغزی نخاعی (مشروبات الکلی) اطراف آنها تشکیل می دهند.

این درمان معمولاً شامل یک مداخله جراحی برای کاهش بار تومور است و تومور نیز می تواند تحت تابش قرار گیرد. به طور کلی ، با این حال ، اپاندیوموما پیش آگهی ضعیفی دارد ، زیرا در صورت "بدخیمی" می تواند به سرعت از طریق مایع مغزی نخاعی به CNS منتقل شود. بنابراین ، درمان معمولاً به دنبال یک هدف طولانی کننده زندگی است تا یک روش درمانی (بهبودی).

میزان بقای 5 ساله برای تمام درجات بدخیمی تقریباً داده می شود. 45٪ این درمان معمولاً شامل یک مداخله جراحی برای کاهش بار تومور است و می توان اشعه تومور را نیز انجام داد.

تومورهای غالباً خوش خیم هیپوفیز از سلولهای هورمونی تولید کننده سلولهای غده هیپوفیز ایجاد می شوند غده هیپوفیز، که قسمتهای زیادی از هورمون انسانی را تنظیم می کند تعادل. تومورهای هیپوفیز اساساً به تومورهای تولید کننده هورمون (فعال) و آنهایی که تولید نمی کنند تقسیم می شوند هورمون (غیر فعال). علائم تومورهای هیپوفیز فعال به دلیل تأثیر در سیستم هورمون می تواند بسیار زیاد باشد.

این موارد شامل عدم وجود پریود ، در مردان بزرگ شدن احتمالی پستان ، پوکی استخوان (تراکم استخوان کاهش می یابد) ، رشد اندازه تغییر یافته ، تشکیل یک گاو نر گردن و خیلی های دیگر. علاوه بر این ، با وجود این تومورها ، باید به مجاورت آن توجه کرد غده هیپوفیز به بخشی از مسیر بصری، به اصطلاح chiasma نوری. بالاتر از اندازه معینی از تومور ، فشرده سازی کیاسم بینایی می تواند منجر به از بین رفتن میدان بینایی شود.

درمان تومورهای هیپوفیز معمولاً شامل یک مداخله جراحی است که می تواند از طریق آن انجام شود بینی. پیش آگهی به دلیل "خوش خیم بودن" تومور و دسترسی خوب جراحی بسیار خوب است. Schwannoma ، همچنین نامیده می شود نورینوما، یک تومور خوش خیم است که از سلولهای به اصطلاح شوان سرچشمه می گیرد.

این سلولها در هر نقطه محیطی واقع شده اند سیستم عصبی، اما شوانوماس ترجیحاً در دو سایت خاص ایجاد می شود. در مرحله اول ، شوانوماس از قسمت هایی از عصب مغزی ایجاد می شود که مسئول شنوایی و حس است تعادل (عصب vestibulochlear). در این حالت شوانوم نامیده می شود نوروم آکوستیک.

مکان مشترک دیگر ریشه های حساس عصب در است نخاع. بسته به محلی سازی ، علائم مختلفی رخ می دهد. در مورد یک نوروم آکوستیک، بیشتر مبتلایان در ابتدا گزارش می دهند از دست دادن شنوایی، که با پیشرفت بیماری افزایش می یابد.

وزوز گوش (زنگ زدن در گوش) یا سرگیجه نیز ممکن است ایجاد شود. اگر ازدحام در ستون فقرات رخ دهد اعصاب از نخاع، فلج ، اختلالات حساسیت یا تشعشع درد ممکن است رخ دهد بسته به اندازه تومور ، گزینه های مختلف درمانی در دسترس است.

اگر swanoma هنوز کوچک باشد ، می توان یک پرتودرمانی را هدف قرار داد. با این حال ، اکثر swanomas با جراحی کاملاً برداشته می شود که منجر به بهبود می شود. نوروفیبروما تومورهای عصبی خوش خیم هستند که می توانند در داخل یا خارج عصب رشد کنند.

اگرچه تا حدی از سلولهای شوان تشکیل شده اند ، اما به دلیل جدایی ناپذیری آنها از عصب ، توسط شووانوم مشخص می شوند. بنابراین ، هنگامی که یک نوروفیبروما با جراحی برداشته می شود ، عصب آسیب دیده نیز معمولاً از بین می رود. در اصل ، نوروفیبروما می تواند در هر جایی که بافت عصبی وجود دارد ، رخ دهد.

با این حال ، آنها اغلب روی پوست رخ می دهند. افرادی که از بیماری ژنتیکی نوروفیبروماتوز 1 رنج می برند می توانند صدها نوروفیبروما کوچک داشته باشند که بدون زخم از بین نمی روند. برای درمان نوروفیبروما بر روی پوست ، لیزر درمانی با لیزر دی اکسید کربن به طور گسترده ای پذیرفته شده است. آ همانژیوما (همچنین به نام خون اسفنج) یک تومور خوش خیم است که بر خون تأثیر می گذارد عروق و عمدتا در کودکان رخ می دهد.

دو سوم همانژیوم در آن ایجاد می شود سر و گردن حوزه. همانژیومایی که در کودکان تشخیص داده می شود معمولاً مادرزادی است. با این حال ، همانژیومای غیر مادرزادی نیز وجود دارد که معمولاً تا بزرگسالی ایجاد نمی شوند.

همانژیومه می تواند در هر جایی که وجود دارد ایجاد شود عروق، از جمله در مغز. اگر گزینه درمانی منتظر و مکرر اغلب در مناطق دیگر مانند پوست انتخاب شود ، زیرا همانژیوم می تواند خود به خود عقب نشینی کند ، تصمیم در مورد همانژیوم مغز تا حد زیادی به اندازه و علائم آن بستگی دارد. بنابراین ، علاوه بر سرگیجه و سردرد، نقایص عصبی دیگری نیز می تواند رخ دهد که می تواند نشانه کمبود اکسیژن در بافت عصبی باشد.

این روش درمانی معمولاً شامل پرتودرمانی ، آمبولیزاسیون (بستن مجرا) است همانژیوما از طریق کاتتر) یا مداخله جراحی. همانژیوبلاستوما یا آنژیوبلاستوما به طور خلاصه تومورهای خوش خیم هستند که در قسمت مرکزی ایجاد می شوند سیستم عصبی. آنها معمولاً در نخاع یا در حفره خلفی جمجمه.

ایجاد همانژیوبلاستوما معمولاً با رشد کیست همراه است ، زیرا این می تواند بخشی از لایه بیرونی محکم تر باشد. این تومورها به اصطلاح اریتروپویتین (کوتاه: EPO) تولید می کنند که تولید قرمز را افزایش می دهد خون سلول ها. بسته به محلی سازی ، علائم بیشتری ممکن است رخ دهد.

اگر همانژیوبلاستوما در مخچه واقع شده باشد ، به عنوان مثال ، اختلالات حرکتی ، سرگیجه ، تهوع و سردرد می تواند رخ دهد. با این حال ، از آنجا که این تومورها معمولاً فقط به آرامی رشد می کنند ، معمولاً ابتدا یک روش انتظار و دیدن انتخاب می شود. وقتی تومور به اندازه بحرانی رسید ، معمولاً با جراحی می توان آن را کاملاً از بین برد.