امکانات عیب شناسی
تشخیص اختلالات روانی بر دو پایه استوار است: اختصاص علائم فردی به تصاویر بالینی خاص ممکن است دشوار باشد ، مهمتر از همه به دلیل همپوشانی مناطق بین اختلالات روانی فردی نیست. بنابراین "ابزاری" مهم در تعیین و جمع بندی الگوهای علائم ، اصطلاحاً "کتابچه های راهنمای طبقه بندی" جهان است سلامتی سازمان و انجمن روانپزشکی آمریکا (ICD یا DSM). این موارد معیارهایی را برای تشخیص یک اختلال روانی خاص ایجاد می کند ، مانند نوع و مدت زمان غیرطبیعی یا ترکیب با سایر علائم.
چنین طبقه بندی تشخیص را عینیت می بخشد و به تمایز بین تشخیص افتراقی کمک می کند.
- یک معاینه بدنی و جسمی (= جسمی) که در ابتدا انجام شده است ، از بیماریهای جسمی به عنوان اساس اختلال روانی خارج می شود. خون آزمایشات اطلاعاتی را فراهم می کنند ، به عنوان مثال ، در مورد اختلالات اساسی متابولیک ، در حالی که تشخیص تصویربرداری (رایانه یا توموگرافی تشدید مغناطیسی) عفونت ها یا فرآیندهای کوچک شدن را نشان می دهد مغز.
- م componentلفه اساسی دیگر تشخیص ، تجزیه و تحلیل روانپزشکی است (مجموعه ای از بیماران) تاریخچه پزشکی با تأکید بر روان بیمار). این شامل پرسش گسترده از داستان زندگی بیمار ، س questionsالاتی در مورد ویژگی های شخصیت ، نگرش و احساسات و همچنین مشاهده رفتار بیمار در مکالمه با هدف گرفتن هرچه بیشتر شخصیت وی است. این نوع تجزیه و تحلیل باید با دقت زیادی انجام شود ، زمان زیادی طول می کشد و گاهی اوقات می تواند یک بار بزرگ هم برای معاینه کننده و هم برای بیمار باشد.
درمان
اگر اختلال روانی مبتنی بر یک بیماری جسمی باشد ، درمان این بیماری معمولاً تعیین کننده است و می تواند منجر به موفقیت شود. در درمان اختلالات روانشناختی غیر فیزیکی ، از روشهای مختلف روان درمانی و دارویی درمانی به تنهایی یا به صورت ترکیبی استفاده می شود. اینکه کدام روشهای روان درمانی (به عنوان مثال روانکاوی ، رفتار درمانی یا گشتالت درمانی) انتخاب شده باشند ، به نوع اختلالی که باید درمان شود بستگی دارد و آخرین مورد نیز به تجربه و صلاحیت درمانگر بستگی دارد.
تعداد زیادی از مواد فعال خاص و بسیار م forثر برای درمان دارویی اختلالات روانی در دسترس است که در بیشتر موارد با تأثیر بر ماده پیام رسان ، علائم اختلال مربوطه را تسکین می دهند تعادل در مغز. متأسفانه ، این داروها اغلب عوارض جانبی قابل توجهی مانند خواب آلودگی ، کمبود احساس یا افزایش وزن دارند ، به طوری که دارودرمانی از بیماران قوام زیادی می طلبد و قطعاً باید توسط درمانگران باتجربه کنترل شود. بسته به شدت علائم ، حمایت روانی اجتماعی می تواند به بیماران کمک کند تا با زندگی روزمره کنار بیایند.
