تشخیص با استفاده از نورونوگرافی
به منظور تایید تشخیص مشکوک "سندرم تونل کارپ"، یک دستگاه تشخیصی نیز می تواند متصل شود. به ویژه الکترولوئونوگرافی در اینجا بسیار آموزنده است ، بنابراین روش تشخیصی انتخابی محسوب می شود. عصب مدیان در طرف آسیب دیده با یک محرک الکتریکی تحریک می شود مچ دست و زمان دریافت پاسخ عضلانی از عضلات توپی شست تهیه شده توسط این عصب اندازه گیری می شود. این اجازه می دهد تا سرعت هدایت عصب مشخص شود.
با کمک نورونوگرافی می توان محل و درجه آسیب عصب را تعیین کرد. اگر سندرم تونل کارپ وجود دارد ، این دوره افزایش یافته است. برای اطمینان از اینکه آزمون مقادیر قابل مقایسه ای ارائه می دهد ، اندازه گیری ها همیشه روی هر دو بازو انجام می شود.
علاوه بر این ، سرعت هدایت عصب اولنار (عصب آرنج) نیز به منظور داشتن مقدار مرجع فردی تعیین می شود. به این ترتیب ، می توان از دلایل احتمالی اندازه گیری های نادرست ، مانند دست هایی که خیلی سرد هستند ، کنار رفت. علاوه بر تأخیر در واکنش عضلانی ، قسمتهای حساس آن عصب مدیان همچنین ممکن است سرعت هدایت عصبی کاهش یافته را نشان دهد. برای بررسی این ، مقادیر اندازه گیری شده از میانه و اولنار اعصاب همچنین مقایسه می شوند.
تشخیص توسط الکترومیوگرافی
الکترومیوگرافی (EMG) ، اندازه گیری میزان هدایت عضلانی دست آسیب دیده ، از جمله موارد دیگر ، فعالیت خود به خودی آسیب شناختی عضلات تأمین شده توسط منقبض شده را نشان می دهد عصب مدیان. این روش معاینه علاوه بر این می تواند تعیین کند که آیا آسیب عصبی موقت یا دائمی است. همانطور که در الکترونی مغز و اعصاب ، اندازه گیری همیشه در مقایسه با هم انجام می شود.
تشخیص با سونوگرافی
باریک شدن عصب میانی در تونل کارپال اغلب منجر به تورم موضعی عصب می شود. این را می توان در یک تشخیص داد سونوگرافی معاینه با اندازه گیری و مقایسه مقطع عصب در مکان های مختلف. علاوه بر این ، مچ دست تومورهای کپسول یا بافت نرم قابل تشخیص است ، که همچنین می تواند منجر به گرفتگی در تونل کارپ شود. اگر یک انقباض واضح از این طریق قابل تشخیص باشد ، تعیین سرعت هدایت عصب (نگاه کنید به بالا) نیز می تواند حذف شود.
تمام مقالات این مجموعه:
