اهداء تخم مرغ

تعریف

اهدای تخم مرغ یک روش داروی باروری است. سلولهای تخم مرغ از اهدا کننده بازیابی می شوند و سپس می توانند با استفاده از مردان به طور مصنوعی بارور شوند نطفه. سپس تخمک های بارور شده را می توان به تخمک منتقل کرد رحم توسط گیرنده (یا خود اهدا کننده). در صورت موفقیت درمان ، در آنجا بارداری روند آغاز می شود و جنین بالغ می شود تخمک بارور شده حاوی مواد ژنتیکی از اهدا کننده تخمک و نطفه اهدا کننده

موارد اهدای تخم مرغ

نشانه های زیادی برای اهدای تخم وجود دارد. مثلا، سرطان از تخمدان (سرطان تخمدان) ممکن است حذف یا تابش آنها را ضروری کرده باشد. پس از چنین درمانی ، بیماران دیگر تخمک های خود را (دست نخورده) ندارند.

حتی در سنین بالا نزدیک به يائسگي یا در یائسگی زودرس به دلیل کمبود استروژن، باروری خود بیمار ممکن است به دلیل کاهش بلوغ فولیکول بسیار کاهش یابد یا حتی دیگر وجود نداشته باشد. برای اینکه بتوانید آرزوی کودک را برآورده کنید ، باید از تخم های خارجی استفاده کنید. بیماری های ژنتیکی همچنین می تواند نشانه ای باشد ، به عنوان مثال ، به اصطلاح سندرم ترنر، که در آن بیمار قادر به تولید تخمک های عملکردی خود نیست.

و تمایل برآورده نشده برای فرزندآوری همچنین اگر در گذشته آزمایش های آزمایشگاهی با تخمک های خود بیمار انجام نشده باشد یا جنین های مکرر ایجاد شده باشند ، اهدای تخمک نیز می تواند مفید باشد. بعلاوه ، برخی از خانمها وقتی بیماری جدی در خانواده آنها شناخته می شود و نگران انتقال آن به فرزندان خود هستند ، اهدا را انتخاب می کنند. برخی از زنان مسن ترجیح می دهند از تخمک اهدا کنندگان جوان استفاده کنند ، زیرا با افزایش سن خطر ابتلا به سندرم داون افزایش می یابد.

روش

قبل از عمل واقعی ، چرخه قاعدگی اهدا کننده معمولاً ناشناس و گیرنده با کمک آماده سازی هورمون. این ضروری است زیرا وقتی تخمهای اهدا کننده بارور در گیرنده قرار می گیرند رحم، شرایط رشد بهینه برای جنین باید وجود داشته باشد تا اجازه کاشت داده شود. روند اهدای تخمک واقعی به دو مرحله تقسیم می شود.

اول ، اهدا کننده تخمدان برای تحریک تولید تخمک به صورت هورمونی تحریک می شوند. بعد ، فولیکول های تخمدان سوراخ می شوند و تخمک ها از طریق واژن تنفس می شوند. بقیه مراحل مشابه لقاح آزمایشگاهی است.

نر نطفه بدست آمده از استمنا با استفاده از یک سوزن میکروسکوپی پردازش و به تخم مرغ بازیابی تزریق می شود. تخمک های بارور شده به مدت 5 روز در آزمایشگاه کشت و سپس به گیرنده منتقل می شود رحم. تخمهای بارور شده نیز می توانند برای انتقال بعداً منجمد شوند.

قبل از انتقال تخمک های لقاح یافته ، یک سونوگرافی اسکن برای تعیین شرط پوشش رحم گیرنده. آماده سازی استروژن برای ایجاد پوشش داخلی رحم و آماده سازی آن برای کاشت رحم انجام می شود جنین. در طی مراحل ، بیمار هورمون را نیز مصرف می کند پروژسترون.

2-3 جنین توسط کاتتر از طریق واژن و از طریق مجاری به گیرنده منتقل می شوند گردنه داخل رحم اولین تست حاملگی برای سنجش موفقیت این روش می توان تقریباً 14 روز پس از عمل انجام داد. هورمون درمانی تا هفته دوازدهم ادامه دارد بارداری.