آنتی بیوتیک تتراسایکلین در گروه تتراسایکلین ها قرار دارد. داکسی سایکلین و ماینوسایکلین نیز می توانند در این گروه قرار بگیرند. به خصوص در محدوده سرپایی اینها است آنتی بیوتیک ها با خوشحالی داده می شوند.
اثر
تتراسایکلین ها بیوسنتز پروتئین را مهار می کنند باکتری و بنابراین یک اثر بازدارنده رشد (باکتریواستاتیک) دارند. امروزه این مکانیسم نسبتاً خوب تحقیق شده است. فرض بر این است که تتراسایکلین ها به زیر واحد به اصطلاح 30 S از 70 S متصل می شوند ریبوزومها و بنابراین از طولانی شدن زنجیره جلوگیری می کند پروتئین ها.
زمینه های برنامه
طیف پاتوژن تتراسایکلین Chlamydia psittaci ، C. trachomatis و mycoplasma است. این همچنین در درمان بیماری لایم و در پیشگیری از مالاریا.
اثرات جانبی
شکایات دستگاه گوارش و آسیب به غشاهای مخاطی به طور مکرر مشاهده می شود. در موارد نادر ، این می تواند به اصطلاح شبه غشایی منجر شود کولیت، که پس از آن باید جداگانه درمان شود. تتراسایکلین ها به داخل دندان نفوذ می کنند و استخوان ها و می تواند در آنجا واریز شود.
دلیل توانایی ایجاد یک مجموعه با است کلسیم. رسوب در استخوان ها و دندان برگشت ناپذیر است و بنابراین می تواند منجر به اختلالات رشد استخوان ها و زردی و مینای دندان نقص در دندان ها. تحت درمان با تتراسایکلین ها باید از آفتاب جلوگیری کرد ، زیرا نسبتاً غالباً می توان حساسیت نوری را با واکنش های پوستی (فوتودرماتوز) افزایش داد. تتراسایکلین ها دارای کلیه و کبد اثر مخرب ، می تواند باعث افزایش فشار در جمجمه و همچنین سرگیجه و راه رفتن و ناامنی های ایستاده.
موارد منع مصرف
در طی این موارد نباید تتراسایکلین تجویز شود بارداری یا در کودکان زیر هشت سال یا در ترکیب با شیر ، آهن و داروهای گروه مواد آنتی اسیدها.
