بیماری هوچکین (HL ؛ لنفوگرانولوماتوز بدخیم ؛ بدخیم لنفوم هوچکین؛ هاچکین گرانولوم؛ بیماری هوچکین ؛ لنفوم هوچکین؛ لنفوگرانولوم لنفوگرانولوم بدخیم ؛ لنفوگرانولوماتوز ؛ لنفوگرانولومای بدخیم ؛ لنفوم هوچکین مغزی ؛ ICD-10-GM C81.-: لنفوم هوچکین [لنفوگرانولوماتوز]) یک نئوپلاسم بدخیم (نئوپلاسم بدخیم) سیستم لنفاوی با درگیری احتمالی اعضای دیگر است. به عنوان یک بدخیم طبقه بندی می شود لنفوم.
از آنجا که تشخیص داده شده است که این بیماری سلول B است لنفوم، اصطلاح قبلاً مورد استفاده بیماری هوچکین به طور فزاینده ای در پس زمینه عقب می رود. در ادامه ، ما همچنان از اصطلاح "بیماری هوچکین" استفاده خواهیم کرد.
تقریباً 15٪ از کل لنفوم ها مربوط به هاجکین است لنفوم.
لنفوم هوچکین شایع ترین نئوپلاسم خون (بدخیمی از آن است) خون (تشکیل سیستم) در بزرگسالان جوان.
نسبت جنسیت: مردان کمی بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند.
اوج فرکانس: این بیماری دارای دو قله فرکانس است. اولین اوج بروز بین 20 تا 30 سالگی و دومی بعد از 65 سالگی است. بروز (فراوانی موارد جدید) تقریباً 2-3 مورد در هر 100,000 نفر جمعیت در سال در کشورهای صنعتی است. با افزایش سن میزان بروز افزایش می یابد.
سیر و پیش آگهی: این بیماری اکنون قابل درمان تلقی می شود. در حال حاضر ، بیش از نیمی از بیماران در آلمان در مراحل بالینی تحت درمان قرار دارند و می توانند بهبود بقای بدون پیشرفت را داشته باشند. پس از درمان اولیه ، پیشرفت اولیه (پیشرفت بیماری) یا عود مجدد (عود بیماری) تقریباً در 15-20٪ موارد اتفاق می افتد. دو سوم تمام عودها در دو و نیم سال اول بعد از درمان؛ 90٪ ظرف پنج سال اول بنابراین ، پیگیری دقیق لازم است ، به ویژه در پنج سال اول پس از اتمام درمان.
میزان بقای 5 ساله از 75٪ تا 90٪ است.
