بیماری دیورتیکول /دیورتیکولیت (مترادف: برجستگی دیواره روده ؛ روده بزرگ دیورتیکولوزیس؛ دیورتیکول روده ؛ دیورتیکول روده ؛ دیورتیکولیت بیماری دیورتیکول ؛ دیورتیکولوز ؛ دیورتیکولوز روده بزرگ ؛ ICD-10-GM K57.-: دیورتیکولوز روده) التهاب دیواره دیورتیکول است. اگر ناحیه اطراف دیورتیکول نیز در التهاب نقش داشته باشد ، از آن به عنوان گردن ورم استفاده می شود. دیورتیکول به بیرون ریختن قسمتهای دیواره یک اندام توخالی گفته می شود که می تواند به شکل قارچ ، گلابی یا کیسه باشد. دیورتیکول ها به صورت مادرزادی یا اکتسابی هستند و به ویژه در ادرار رخ می دهند دستگاه گوارش و عمدتا در سمت چپ روده بزرگ (روده بزرگ) ، خصوصاً در روده بزرگ سیگموئید (روده بزرگ سیگموئید). دیورتیکول های روده بزرگ برآمدگی های اکتسابی از مخاط (غشای مخاطی) و زیر مخاط (بافت همبند لایه زیر مخاط) از طریق شکافهای عضلانی ضعیف شده در روده بزرگ دیوار "بیماری دیورتیکولی" از روده بزرگ وقتی حضور دارد دیورتیکولوزیس منجر به علائم و / یا عوارض می شود. حاد دیورتیکولیت منجر به یک فرآیند التهابی می شود که از دیورتیکول روده بزرگ روده بزرگ (پریدیورتیکولیت) منشأ می گیرد ، به دیواره روده گسترش می یابد (پریکولیت کانونی) و می تواند منجر به عوارض شدید شود (آبسه و / یا فیستول تشکیل ، سوراخ پوشیده ، سوراخ باز با پریتونیت، تنگی ، تومور دیورتیکولیتیک). از دیگر عوارض احتمالی بیماری دیورتیکول خونریزی دیورتیکول روده بزرگ است. مزمن دیورتیکولیت با دوره های مکرر (مکرر) یا مداوم (مداوم) التهاب مشخص می شود رهبری به عوارض (تنگی ، فیستول). بیماری دیورتیکول علامت دار علامت دار به عنوان علائم مداوم یا عودکننده قابل انتساب به دیورتیکولوز - بدون وجود دیورتیکولیت آشکار ("ظاهر") تعریف می شود. در 95٪ موارد دیورتیکولیت سیگموئید وجود دارد. همچنین "چپ رو آپاندیسیت" در یک درصد ، دیورتیکولیت ممکن است در روده بزرگ عرضی (روده بزرگ عرضی) و در دو درصد هرکدام در روده بزرگ صعودی (روده بزرگ صعودی) و caecum (ضمیمه ؛ قسمت قدامی روده بزرگ باشد) و اغلب پس از آن به درستی تشخیص داده نمی شود آپاندیسیت/ آپاندیسیت). اگر تمام لایه های دیواره ، از جمله لایه عضلانی ، در بیرون زدگی نقش داشته باشد ، این یک دیورتیکول واقعی نامیده می شود. درمقابل ، در یک دیورتیک شبه (دیورتیکول گراسر) ، فقط مخاط از شکاف های عضلانی دیواره روده برآمده است. گفته می شود که دیورتیکولوز (بیماری دیورتیکول) هنگامی رخ می دهد که چندین دیورتیکول عاری از التهاب وجود داشته باشد. اوج بروز: حداکثر بروز دیورتیکولوز بالای 70 سال است. تشکیل دیورتیکول در افراد زیر 40 سال نادر است. میانگین سنی بیماران بستری در بیمارستان تحت درمان بیماری دیورتیکولی تقریباً 62 سال است. شیوع (بروز بیماری) از 28-45 in در جمعیت عمومی - تقریباً 13 for برای افراد زیر 50 سال ، تقریباً 30 for برای افراد بین 50 تا 70 سال ، تقریباً 50 for برای افراد بین 70 تا 85 سال سن افراد و تقریباً 66٪ برای افراد بالاتر از 85 سال در کشورهای غربی. سپس دیورتیکولیت در برخی از موارد در 10-20٪ این افراد رخ می دهد. شیوع دیورتیکولوز در آفریقا و آسیا کم است (تقریباً 10٪). دوره و پیش آگهی: دیورتیکولیت معمولاً همراه است تب و کولی درد در پایین شکم در دوره دیورتیکولیت ، باکتری می تواند در دیورتیکول ها و آبسه ها (کپسوله شده) جمع شود چرک کانون) می تواند تشکیل شود. یک عارضه ترس از دیورتیکولیت پوشیده شده یا سوراخ شدن باز (پارگی) دیورتیکول روده است ، به موجب آن محتوای باکتریایی دیورتیکول ملتهب در حفره شکم آزاد می شود. این می تواند رهبری به عفونی تهدید کننده زندگی پریتونیت (التهاب صفاقی) علاوه بر این ، دوره های دردناک مکرر (مکرر) ، تنگی (تنگی روده) ، فیستول و پایین تر خونریزی گوارشی (UGIB ؛ خونریزی از دستگاه گوارش) ممکن است در میان مدت و طولانی مدت رخ دهد. یکی دیگر از عوارض احتمالی ایلئوس (انسداد روده) میزان عود 2-35 است. این به شدت دیورتیکولیت حاد بستگی دارد. کشندگی (مرگ و میر مربوط به تعداد کل افراد مبتلا به این بیماری) برای دیورتیکولیت خلطی ("به طور گسترده ای گسترش می یابد") کمتر از یک درصد است ، یک تا سه درصد برای آبسه ("تشکیل آبسه /چرک کانون ") دیورتیکولیت ، و 12 تا 24 درصد برای سوراخ شدن آزاد (به عنوان مثال ، محل فتق توسط اندام مجاور مهر و موم شده است). بیماران مبتلا به سرکوب سیستم ایمنی درمان در معرض خطر خاصی هستند. بیماری های همزمان (بیماری های همزمان): دیورتیکولوز به طور فزاینده ای همراه است کم کاری تیروئید (کم کاری تیروئید ؛ خطر 2.4 برابر) و شریانی فشار خون (فشار خون بالا) دیورتیکولوز به ندرت ممکن است با سگمنتال همراه باشد کولیت (التهاب روده همراه با درگیری قطعه ای) (SCAD).
