ایمی پرامین به گروه داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای تعلق دارد. ایمی پرامین بیشتر به شکل نمک به عنوان اصطلاحاً ایمی پرامین هیدروکلراید استفاده می شود. ایمی پرامین فقط با نسخه پزشک در دسترس است و بنابراین فقط پس از تجویز پزشکی مصرف می شود.
اثربخشی
ایمی پرامین به صورت دراژ و همچنین به صورت قرص های روکش دار موجود می باشد و حاوی 10 میلی گرم ، 25 میلی گرم یا 100 میلی گرم ایمی پرامین هیدروکلراید است. پزشک تصمیم می گیرد که کدام دوز به صورت جداگانه برای بیمار انتخاب شود.
زمینه های برنامه
ایمی پرامین را می توان برای بیماری ها یا علائم زیر استفاده کرد:
- بیماری های افسردگی
- درمان طولانی مدت درد
- درمان وحشت بستر و وحشت شبانه
موارد منع مصرف
اگر هر یک از موارد زیر وجود داشته باشد ، نباید از ایمی پرامین استفاده شود: ایمیپرامین فقط در صورت نظارت و کنترل دقیق پزشکی در صورت استفاده از گفته های زیر یا اعمال آن روی بیمار ، ممکن است استفاده شود.
- حساسیت بیش از حد به یکی از مواد تشکیل دهنده
- مسمومیت حاد با الکل
- مسمومیت حاد با قرص خواب آور
- مسمومیت حاد مسکن
- مسمومیت حاد دارویی روانگردان
- احتباس حاد ادرار
- هذیان حاد
- فشار داخل چشم بدون درمان افزایش می یابد
- افزایش پروستات
- باریک شدن محل خروجی معده
- فلج روده
- درمان با سایر داروها برای افسردگی
- مرحله بهبودی پس از حمله قلبی
- آسیب شدید کبدی
- آسیب شدید کلیه
- آمادگی بیشتر برای گرفتگی عضله
- اختلالات تشکیل خون
- تومورهای بازار آدرنال
- پیش آسیب قلب
ایمی پرامین برای کودکان
ایمی پرامین نباید برای درمان کودکان و نوجوانان زیر 18 سال استفاده شود ، زیرا مطالعات انجام شده در این گروه سنی هیچ گونه فایده درمانی از این نوع درمان نشان نداده است. علاوه بر این ، عوارض جانبی بالقوه جدی ، مانند آنهایی که در سیستم قلبی عروقی، حتی در کودکان جدی تر هستند. تاکنون هیچ داده ای در رابطه با استفاده طولانی مدت در کودکان و نوجوانان از نظر رشد ، بلوغ ، رشد ذهنی و رفتاری در دسترس نیست. کودکان زیر 5 سال نباید حتی با توجه به علائم ایمی پرامین مانند خیس شدن در بستر و وحشت شبانه با ایمی پرامین درمان شوند ، زیرا هیچ اطلاعات تجربی برای این موارد در دسترس نیست.
