طبقه بندی
La اندوتلیوم را می توان به انواع مختلف مختلف تقسیم کرد. انواع مختلف آن به عملکرد اندام بستگی دارد. این ساختار تأثیر زیادی در نفوذ پذیری از اندوتلیوم (نفوذ پذیری اندوتلیال) برای مواد موجود در خون و بافت
بسته اندوتلیوم شایع ترین است. از جمله ، به ویژه در مویرگها و سایر بخشهای سیستم عروقی و همچنین در عضله ، بافت پیوندی و عصبی و در ریه و پوست مشخصه این نوع اندوتلیوم ، تهاجمات (غارهای) است که به سمت لومن هدایت می شوند.
آنها برای انتقال مواد از طریق سلول (از طریق سلول) با استفاده از قابلیت تبدیل شدن به کانال برای مدت کوتاهی در طی فرآیند ترانس سیتوز ، مورد استفاده قرار می گیرند. علاوه بر این ، تهاجمات برای افزایش سطح انجام می شود. در غشای اندوتلیوم فضای کافی برای کانالهای متعدد ، پمپ ها ، ناقل ها و گیرنده ها وجود دارد که برای فرآیند درون سلول بسیار مهم هستند.
فرم خاصی از اندوتلیوم پیوسته ، اندوتلیوم موجود در است مغز مویرگها نفوذپذیری آنها 100 برابر سلولهای باقیمانده است. تماس های متراکم سلول مسیر paracellular را به خوبی بسته نگه می دارد.
این خاصیت برای خون-مغز مانع این بدان معنی است که فقط مواد انتخاب شده می توانند از غشا عبور کنند. اندوتلیوم تخریب شده به ویژه در غدد درون ریز ، روده یافت می شود مخاط، در مویرگهای کلیه و در مناطق خاصی از مرکز سیستم عصبی.
در اصل ، از لحاظ ساختاری مشابه اندوتلیوم تزریق شده است. در مقابل ، اندوتلیوم سرخ شده ، همانطور که از نامش پیداست ، دارای پنجره هایی در غشا است. اینها تجمع صفحه مانند هستند و بسته به اندام ، a دیافراگم در زیر این پنجره ها واقع شده است. همچنین بقایای شکر با بار منفی وجود دارد.
به دلیل بار منفی ، پروتئین ها با همان بار نمی تواند از پنجره ها عبور کند. از طرف دیگر ، مولکول های محلول در آب و آب می توانند به سرعت از طریق آنها پخش شوند. این نوع اندوتلیوم فقط در اندام های اندکی وجود دارد ، به عنوان مثال در اندام کبد or مغز استخوان.
در کبد، سلولهای اندوتلیال منافذ بزرگی بدون a دارند دیافراگم که از سلولها عبور می کنند آنها اجازه عبور بیشتر پلاسما را می دهند پروتئین ها. با این حال ، هنوز مشخص نیست که آیا این منافذ به طور دائمی در غشا لنگر می اندازند یا فقط به طور موقت. شکل خاصی از اندوتلیوم ناپیوسته در طحال سلول ها. فاصله های واقعی بین سلول ها وجود دارد که از طریق آنها خون سپس سلول ها می توانند در سیستم عروقی دوباره گردش خون پیدا کنند.
