التهاب ریشه عصبی

تعریف

A ریشه عصب التهاب ، رادیکولوپاتی ، رادیکولیت یا نوریت ریشه نیز نامیده می شود ، آسیب و تحریک ریشه عصب در ستون فقرات را توصیف می کند. بین هر مهره یک جفت ریشه عصبی ظاهر می شود: هر کدام یک جفت در سمت چپ و راست. ریشه عصب می تواند در این نقطه خروج آسیب ببیند.

این می تواند یک اتفاق حاد یا مزمن باشد. التهاب ریشه عصب اغلب در ناحیه گردن رحم و کمر اتفاق می افتد. علل می توانند ماهیت ارتوپدی یا عفونی داشته باشند.

علل

احتمالات مختلفی به عنوان علتی برای التهاب ریشه عصب وجود دارد. یکی در تغییرات دژنراتیو از استخوان ها و به خصوص اجسام مهره ای. هنگامی که بافت استخوانی و غضروف ساییده شده و از بین رفته است ، ریشه عصب توسط اصطکاک تحریک می شود.

علاوه بر این ، به دلیل فرسودگی ، یک روند التهابی در ستون فقرات رخ می دهد. این التهاب همچنین ساختارهای اطراف مانند ریشه های عصب را تحت تأثیر قرار می دهد. احتمال دیگر الف است دیسک لغزش، که منجر به التهاب حاد یا مزمن در اثر فشار بر ریشه عصب می شود.

همچنین ، مطالبات فضایی در و اطراف ستون فقرات باید در نظر گرفته شود ، مانند کبودی (هماتوم) یا تومور. گروه دیگری از عوامل محرک بیماری های عفونی هستند. مهمترین آنها بورلیوز (عفونت منتقل شده توسط کنه) است که می تواند باعث التهاب ریشه های عصبی و جمجمه شود اعصاب. فعال سازی مجدد ابله مرغان ویروس (ویروس واریسلا زوستر) در دودکش همچنین می تواند یک ماشه باشد.

نشانه ها

درمان التهاب ریشه عصب به شدت به علت آن بستگی دارد. اگر علت آن عفونت باشد (بورلیا یا تب خال) ، مهم است که یک درمان کافی با آنتی بیوتیک ها یا ویروساتیک برای از بین بردن عوامل بیماری زا و جلوگیری از پیشرفت التهاب انجام می شود. در شرایطی که تب خال التهاب ، درمان اضافی با داروهای ضد درد و همچنین نورولپتیک ممکن است برای جلوگیری از مزمن بودن نشان داده شود درد.

اگر یک کبودی (کبودی) یا تومور علت التهاب ریشه عصب است ، درمان این است که در صورت امکان و لزوم آن را با جراحی برطرف کنید. اگر جراحی امکان پذیر نباشد ، باید سعی شود علائم با روش محافظه کارانه (فیزیوتراپی ، درمان دستی ، داروهای ضد درد) در مورد فتق دیسک ، نوع و شدت شکایات یا حادثه تعیین می کند که آیا جراحی انجام شود.

اگر جراحی نشان داده نشود ، فیزیوتراپی و داروهای ضد درد برای درمان التهاب ریشه عصب استفاده می شود. به عنوان یک قاعده کلی ، مهم است که فرد مبتلا به میزان کافی مسکن دریافت کند. به عنوان مثال ، داروهایی از گروه داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (ایبوپروفن, دیکلوفناک یا ولتارن) درد و همچنین بر خلاف التهاب عمل می کنند.

همچنین می توان از طریق اپیدورال به ریشه عصب آسیب دیده نفوذ کرد. این بدان معنی است که کورتیزون و / یا محلی بیهوشی (لیدوکائین) به صورت موضعی به ریشه عصب ملتهب تزریق می شود. با این حال ، این برای هر بیمار امکان پذیر نیست و همچنین خطراتی را شامل می شود که نباید دست کم گرفت. اینکه آیا نفوذ مناسب است باید به طور جداگانه با پزشک معالج در میان گذاشته شود.