اعصاب مرکزی و محیطی | اعصاب

اعصاب مرکزی و محیطی

بین یک مرکز تمایز قائل می شود سیستم عصبی (CNS) و سیستم عصبی محیطی (PNS) و در نتیجه نیز بین سلولهای عصبی مرکزی و محیطی. سلول های عصبی CNS شامل ، به عنوان مثال ، سلولهای عصبی ، که در هر دو وجود دارد مغز و نخاع. با این حال ، از نظر تعداد ، سلولهای عصبی فقط بخش کوچکی از CNS را تشکیل می دهند ، بخش بسیار بیشتری از سلولهای به اصطلاح گلیال یا سلولهای پشتیبانی کننده است.

در PNS ، دو نوع اصلی وجود دارد اعصاب. اولی: جمجمه اعصاب - حتی اگر نام آنها خلاف این باشد - به استثنای عصب جمجمه 1 و 2 ، به CNS تعلق ندارند ، بلکه فقط از ناحیه CNS در هسته های به اصطلاح عصب جمجمه منشا می گیرند. بین 12 جمجمه تفاوت قائل می شود اعصاب، که عملکردهای ضروری بدن را کنترل می کنند ، به ویژه عملکردهای بدن سر و گردن منطقه است.

اینها شامل - در میان دیگر - گروه بزرگ دوم اعصاب PNS اعصاب نخاعی هستند. آنها از نخاع و از جایی تشکیل می شوند که الیاف وابران از طریق ریشه جلویی وارد بدن می شوند و سیگنالهای تولید شده در CNS را به قسمت پیرامونی بدن منتقل می کنند ، در حالی که الیاف آوران دارای اطلاعات از بدن از طریق ریشه عقب وارد نخاع می شوند. 31-32 عصب نخاعی وجود دارد که به صورت جفت مرتب شده و هر یک از آنها بین دو بدن مهره ای خارج می شوند.

هر عصب نخاعی متعلق به یک خاص است نخاع بخش. عصب نخاعی واقعی فقط حدود یک سانتی متر طول دارد و سپس رشته های عصبی را آزاد می کند که یا در شبکه های عصبی (شبکه) مخلوط می شوند یا تأمین کننده قفسه سینه دیواره ای با اعصاب بدون رمیکس کردن. هر عصب نخاعی - و بنابراین هر بخش نخاعی - را می توان به یک منطقه بدن خاص اختصاص داد ، که آن را تأمین می کند.

به این ناحیه گفته می شود درماتوم. در منطقه قفسه سینه دیواره ، درماتوم ها نواحی منظم کمربندی شکل هستند. بنابراین ناحیه از بنابراین همچنین تشکیل شبکه های عصبی (شبکه) فقط در این مناطق رخ می دهد: در حالی که اعصاب برای تأمین قفسه سینه دیوارها بدون مخلوط کردن قبلی به مقصد می روند.

بیماری که با حمله به درماتوم های خاص خود را نشان می دهد ، است دودکش (تب خال زوستر) علت آن فعال شدن مجدد ویروس واریسلا زوستر است. بعد از یک ابله مرغان عفونت در کودکی، که توسط این ویروس ایجاد می شود ، ویروس در بدن در مکانهای بسیار مشخصی از یک یا گاهی چندین عصب نخاعی ، گانگلیونهای ریشه پشتی باقی می ماند.

این ویروس سالها تا دهه ها بدون ایجاد علائم در آن باقی مانده است. چنین ویروس ها، که میل زیادی به ساختارهای عصبی دارند ، ویروس های نوروتروپیک نامیده می شوند. از جمله این موارد ، شامل موارد دیگر است سیستم ایمنی بدن ضعیف شده است ، ویروس واریسلا زوستر باعث ایجاد عفونت دوم می شود ، که خود را متفاوت از نوع اول نشان می دهد.

معمولی از دودکش دردناک است بثورات پوستی (به موجب آن درد معمولاً چند روز قبل از بثورات رخ می دهد) ، که محدود به یک منطقه خاص است. یعنی درماتوم عصب نخاعی که ویروس در آن قرار دارد. در بیشتر موارد ، اعصاب نخاعی قفسه سینه تحت تأثیر قرار می گیرند ، به طوری که بثورات یک ساختار کمربند مانند بر روی تنه است ، که نام آن را به بیماری می دهد. در موارد نادر ، چشم (zoster ophthalmicus) ، گوش (زوستر اوتیکوس) و سایر ساختارها نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.

  • اعصاب جمجمه.
  • عصب صورت (عصب جمجمه VII) ، که ، از جمله چیزهای دیگر ، عضلات تقلید صورت را عصبی می کند ،
  • عصب vestibulocochlearis (عصب جمجمه VIII) ، که عملکردهای اساسی اندام های شنوایی و تعادل را کنترل می کند و
  • عصب حرکتی حرکتی (III) که قسمت اعظمی از عضلات چشم را عصب کشی می کند و در نتیجه حرکات چشم را امکان پذیر می کند.
  • علاقه مندان و
  • رشته های عصبی اکسید کننده.
  • 8 گردن اعصاب نخاعی (دهانه رحم) ،
  • 12 عصب ستون فقرات دیواره قفسه سینه (قفسه سینه) ،
  • 5 مهره های کمر نخاعی (کمر) ،
  • 5 اعصاب نخاعی مقدس (خاجی) و
  • 1-2 عصب نخاع دنبالچه (دنبالچه).
  • ناف به درماتوم Th (قفسه سینه) 10 (از این رو توسط 10 عصب نخاعی قفسه سینه تأمین می شود) ، در حالی که ناحیه
  • نوک سینه ها 4 تا 5. به
  • در بازوها و پاها ، درماتوم ها تا حدودی بی نظم تر به نظر می رسند ، این مربوط به فرآیندهای رشد جنینی است.
  • بازوها (شبکه بازویی) و
  • پاها (Plexus lumbosacralis).
  • ویروس هرپس سیمپلکس و
  • بورلیا