معرفی
تصویر بالینی از اسکیزوفرنیا نباید دست کم گرفت. پس از تشخیص ، باید فوراً درمان شود ، زیرا زودتر انجام می شود اسکیزوفرنیا تحت درمان قرار می گیرد ، تأثیر بهتری در دوره بعدی درمان دارد. در ادامه ، دارو درمانی برای اسکیزوفرنیا به طور خاص مورد بحث قرار خواهد گرفت برای اطلاعات عمومی ، صفحه ما را در مورد: درمان اسکیزوفرنی توصیه می کنیم
بررسی اجمالی
داروهای اصلی که برای درمان اسکیزوفرنی استفاده می شود ، داروهای ضد روان پریشی (در گذشته) است نورولپتیک) بنزودیازپین ها (داروهای آرام بخش ویژه) داروهای ضد افسردگی می توان از مواد جایگزین به عنوان مکملداروهای گیاهی ، مانند داروهای خواب آور ، مانند داروهای هومیوپاتی
- داروهای ضد روان پریشی (داروهای اعصاب سابق)
- بنزودیازپین ها (آرام بخش های ویژه)
- داروهای ضد افسردگی
- داروهای هومیوپاتی
- داروهای گیاهی
- سایر موارد ، به عنوان مثال قرص های خواب آور
داروهای اعصاب چیست؟
Neuroleptics اصطلاحی منسوخ برای گروه داروهای ضد روان پریشی است. اینها داروهایی هستند که در انتقال سیگنال از طریق مواد پیام رسان در دخالت می کنند مغز. آنها به گیرنده های این مواد پیام رسان متصل می شوند و اثر آنها را کاهش می دهند ، به طوری که مغز به معنای مجازی فروتن است و علائم اسکیزوفرنی معمولی مانند توهم فروکش می کند.
داروهای ضد روان پریشی قدیمی و به اصطلاح معمول ، مانند هالوپریدول ، عمدتا با تأثیر بر گیرنده برای دوپامین. حتی در دوزهای کم نیز بسیار م highlyثر هستند. متأسفانه ، این مواد منجر به عوارض جانبی شدید در بسیاری از بیماران می شود ، مهمتر از همه مشکلات در مهارت های حرکتی ، یعنی حرکت عضلات.
در اسکیزوفرنی شدید ، داروهای ضد روان پریشی معمولی به دلیل تأثیر خوب ، هنوز داروی انتخابی هستند. داروهای ضد روان پریشی جدیدتر و به اصطلاح غیرمعمول ، به عنوان مثال ریسپریدون، همزمان با چندین گیرنده عمل کنید ، اما با شدت کمتری ، به طوری که عوارض جانبی نیز کمتر نمایان می شوند. بنابراین از آنها برای اشکال خفیف تر از اختلالات اسکیزوفرنیک استفاده می شود و حتی در موارد شدیدتر با درمان همزمان خوب می توانند جایگزین داروهای ضد روان پریشی شوند.
ریسپریدون یک ضد روان پریشی اصطلاحاً غیرمعمول است ، یعنی فقط با مهار ماده پیام رسان عمل نمی کند دوپامین و بنابراین کمتر اوقات به عنوان یک عارضه جانبی باعث اختلالات حرکتی می شود. بنابراین در صورت امکان به داروهای ضد روان پریشی معمول ترجیح داده می شود. با این وجود ، حتی تحت ریسپریدون، محدودیت های حرکتی می تواند در زمینه اختلالات حرکتی اکستراپیرامیدال (EPS) و سایر عوارض جانبی رخ دهد و بنابراین بیماران باید از نزدیک کنترل شوند.
